ท่านพ่อลี ธัมมธโร
วัดอโศการาม
อ.เมือง จ.สมุทรปราการ
"ปัญญา" เปรียบเหมือน "ใบเรือ" ถ้ามันถูกกางขึ้นออกไปได้กว้างเท่าใด ความเร็วของเรือก็จะมากขึ้นเท่านั้น ถ้าใบเรือนั้นขาดกะรุ่งกะริ่งก็ย่อมจะไม่กินลม เรือนั้นก็แล่นได้ช้าหรืออาจไปไม่ถึงจุดหมายก็ได้ ถ้าใบเรือดีก็ย่อมจะพาให้เรือแล่นไปสู่จุดหมายได้เร็ว
เช่นเดียวกับปัญญา ถ้าเรารู้ไม่ชัด คือ รู้งูๆปลาๆแล้ว ก็ย่อมไม่สามารถฉุดใจให้ไปสู่กระแสของธรรมได้ บางทีก็จมไปเสียเลย บางทีก็เลิกล้ม เพราะทำไม่จริงจัง เช่นนี้ก็ย่อมไม่เกิดผลอะไรขึ้นได้ ความดีก็จะต้องหลุดไป ความดีก็จะต้องจมไปอยู่ในความชั่ว จมเพราะอะไร? จมเพราะใบเรือมันไม่กินลม เพราะอะไรมันจึงไม่กินลม? เพราะมันขาด ขาดเพราะอะไร? ขาดเพราะตนเองไม่รู้จักเก็บรักษา มันก็ต้องชำรุดทรุดโทรมแล้วก็ขาด
ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะใจของเรานั้นไปวุ่นวายอยู่ในสัญญาอารมณ์ต่างๆ ใจของเราไม่สงบระงับจึงทำให้ขาดปัญญา เมื่อขาดปัญญาแล้วก็ย่อมนำมาซึ่งความเสื่อมตกต่ำและเศร้าหมอง เหมือนต้นซุงหรือต้นเสาที่เราปล่อยให้มันวางนอนอยู่กับพื้นดิน ย่อมเกิดความเสียหายต่างๆ เช่น มอดหรือปลวกอาจจะกัดให้ผุก็ได้ หรือมิฉะนั้นก็ถูกคนหรือสัตว์เหยียบย่ำไปมาเพราะเราวางไว้ต่ำๆ ถ้าเราจับมันปักลงในดินให้ตั้งตรงสูงขึ้นไปแล้ว ก็จะหมดอันตราย นอกจากความเสียหายเล็กๆน้อยๆในส่วนที่ฝังอยู่ในดินเท่านั้น
คัดลอกจาก
หนังสือแนวทางปฏิบัติ วิปัสสนา-กัมมัฏฐาน เล่ม ๒
พระอาจารย์ลี ธัมมธโร. มกราคม, ๒๕๕๓. หน้า ๑๐๑-๑๐๒
◇◆ ประวัติและคำสอน “ท่านพ่อลี ธมฺมธโร” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38679