.
"นิรามิสสุข ความสุขไม่เจือด้วยอามิส"
" .. นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ "ความสุขไม่เจือด้วยอามิส นิรามิสสุข" นั่นแหละ พวกเราสละให้สละความสุขทางโลก "ความสุขในโลกมีประมาณอันน้อย ผู้มีปัญญา ผู้ไม่ประมาทพึงสละความสุขเพื่อแลกเอาความสุขอันไพบูลย์" คือความสุขที่ไม่มีเกิด ไม่มีแก่ ไม่มีเจ็บ ไม่มีตาย
ความสุขอันนั้นเป็นความสุขอันไพบูลย์ "ความสุขในโลกมีตาย ๆ เกิด ๆ นั่นมีประมาณน้อยนิดเดียว" นักปราชญ์ท่านจะว่าไม่มีเสียก็ได้ "ความสุขอย่างนี้เหมือนเหยื่อมันเกี่ยวอยู่ที่เบ็ด ปลาไม่รู้ว่าเบ็ดมันเกาะอยู่ มันเกี่ยวอยู่นั่น ก็ไปคาบเอา" เลยติดปากติดคออยู่อย่างนั้น
"นักปราชญ์คือพระพุทธเจ้าเห็นโทษของโลกจึงมีความเบื่อหน่าย" พระพุทธเจ้าว่า ให้ปล่อยมันเสีย อย่าถือมันอีก .. "
หลวงปู่ขาว อนาลโย
