.
"กำลังของความอยาก"
" .. ความอยากที่สำคัญประการหนึ่งและมีอยู่แทบทุกหนทุกแห่ง "คือความอยากทำลายผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ ของความอิจฉาริษยา" โกรธใคร เกลียดใคร อิจฉาริษยาใคร ก็อยากจะทำลายให้ย่อยยับ
ความอยากนี้จะฉุดลากให้ผู้มีความอยากอันเกิดแต่ "ความโกรธ เกลียด ความอิจฉาริษยา" โลดแล่นไปอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย อย่างไม่กลัวที่จะต้องเผชิญกับอะไรทั้งนั้น "มุ่งมั่นไปตามอำนาจของความมุ่งร้าย ที่มีความโกรธเกลียด ความอิจฉาริษยาเป็นกำลังของความอยาก"
ผลักดันและฉุดกระชากลากถูลู่ถูกังไปทุกวิถีทาง อย่างไม่รู้จักท้อแท้เหน็ดเหนื่อย "ไม่คำนึงถึงบาปบุญคุณโทษใด ๆ ทั้งสิ้น" ความอยากเท่านั้นมีกำลังเหนือความรู้คิดที่ถูกที่ควรทั้งหลายทั้งปวง "ความอยากเท่านั้นที่ผูกมัดไว้ และลากถูไป" ไม่ปล่อยให้มีอะไรอื่นมาปลดปล่อยให้เป็นอิสระ
สมเด็จพระบรมศาสดาทรงชี้ชัดให้พากันคิดว่า "สัตว์เป็นอันมากถูกความอยากผูกมัดไว้ ดุจนางนกถูกบ่วงรัดไว้ฉะนั้น" นกที่ติดบ่วงย่อมไร้อิสรภาพ ย่อมรอเวลาที่จะถูกจับไปเป็นอาหาร
"สัตว์ทั้งหลาย คือเราท่านทั้งหลายก็เช่นเดียวกับนางนก" ที่ทรงมีพระพุทธภาษิตว่าถูกบ่วงรัด "นางนกนั้นเป็นเช่นไร สัตว์ทั้งหลายที่ถูกความอยากผูกมัดไว้ก็เป็นเช่นเดียวกัน" นั่นเอง .. "
สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ ๑๙
