.
"หนีทุกข์ด้วยปัญญา"
" .. พระพุทธองค์ท่านให้หนีด้วยปัญญา "เปรียบประหนึ่งว่าเรามีเสี้ยนหรือหนามน้อย ๆ ตำเท้าเราอยู่" เดินไปปวดบ้างหายปวดบ้าง บางทีก็เดินไปสะดุดหัวตอเข้า ปวดขึ้นมาก็คลำดู คลำไปคลำมาไม่เห็นเลยขี้เกียจดูมัน ก็ปล่อยมันไป
ต่อไปเดินไปถูกปุ่มอะไรขึ้นมาก็ปวดอีก มันเป็นอย่างนี้เรื่อยไป เพราะอะไรนะ "เพราะเสี้ยนหรือหนามนั้นมันยังอยู่ในเท้าเรายังไม่ออก" ความเจ็บปวดมันก็เป็นอยู่อย่างนั้น
เมื่อมันปวดมาก็คลำหามัน ไม่เห็นก็ปล่อยไป นาน ๆ เจ็บอีกก็คลำอีกอยู่อย่างนั้นเรื่อย ๆ ทุกข์ที่เกิดขึ้นมา เราต้องกำหนดรู้มัน ไม่ต้องปล่อยมันไป เมื่อมันเจ็บปวดขึ้นมา "เออ .. หนามนี่มันยังอยู่นี่นะ"
เมื่อความเจ็บปวดเกิดขึ้น "ความคิดที่ว่า จะเอาหนามออกจากเท้าเราก็มีพร้อมกันขึ้นมา" ถ้าเราไม่เอามันออก ความเจ็บปวดมันก็เกิดขึ้นเดี๋ยวก็เจ็บ เดี๋ยวก็เจ็บ อยู่อย่างนี้ ความสนใจที่จะเอาหนามออกจากเท้าเรามันมีอยู่ตลอดเวลา
ผลที่สุดวันหนึ่งต้องตั้งใจเอาหนามออกให้ได้ เพราะมันไม่สบาย อันนี้เรียกว่า "การปรารภความเพียรของเราต้องเป็นอย่างนั้น" มันขัดตรงไหน มันไม่สบายตรงไหน ก็ต้องพิจารณาที่ตรงนั้น แก้ไขที่ตรงนั้น แก้ไขหนามที่มันยอกเท้าเรานั่นแหละ งัดมันออกเสีย .. "
หลวงปู่ชา สุภัทโท
| ไฟล์แนป: |
|
AA.jpg [ 60.73 KiB | เปิดดู 2104 ครั้ง ] |