.
"อวิชชาคือใจ"
" .. เรื่องภาวนามันสำคัญ อบรมบ่มอินทรีย์ อบรมกายนี่แหละ อบรมใจของตนนี้แหละ มันยากอยู่ครั้นอบรมได้แล้วไม่มีความเดือดร้อน ใจเยือกเย็น ใจสบาย ไม่มีความหวั่นไหว
"อวิชชาคือใจ ใจดวงเดียวนั่นเรียกว่า อวิชชา" คือมันไม่รู้ต่อสิ่งทั้งปวง ไม่รู้ในกองสังขาร แล้วหลงยึด ชอบเข้าก็หลงยึด ไม่ชอบก็ยึดเข้ามาเผาตน มันไม่รู้จึงหวั่นไหว
พวกเราพากันฝึกหัดใจของตนให้ดี "พระพุทธเจ้าว่า ธรรมทั้งหลายมีมีใจเป็นหัวหน้า มีใจถึงพร้อม มีใจเป็นใหญ่ มีใจประเสริฐสุด" ถ้าไม่ทรมานไม่ฝึกไม่อบรม อันนี้มันก็ทำพิษ เผาอยู่ทั้งกลางวันกลางคืน มันเป็นเพราะใจนี่แหละ
ใจไม่ดี ใจไม่รู้เท่า ใจโง่ "มะนะสา เจ ปะทุฏเฐนะ" ใจอันมีโทษประทุษร้ายมันอยู่แล้ว เพราะราคะ โทสะ โมหะ ประทุษร้ายอยู่ ไปที่ไหนก็ไม่มีความสุขสบาย มีแต่ความเดือดร้อนเผาผลาญ .. "
ธรรโมวาทของ หลวงปู่ขาว อนาลโย
โดย นพ. อวย – ส่งศรี เกตุสิงห์
| ไฟล์แนป: |
|
11A.jpg [ 101.97 KiB | เปิดดู 1237 ครั้ง ] |