"ธรรมชาติของดี ย่อมเกิดแต่ของไม่ดี"
" .. ธรรมชาติของดีทั้งหลาย ย่อมเกิดแต่ของไม่ดี "มีอุปมาดั่งดอกปทุมชาติอันสวย ๆ งาม ๆ ก็เกิดขึ้นมาจากโคลนตม" อันเป็นของสกปรก ปฏิกูลน่าเกลียด
แต่ว่าดอกบัวนั้น "เมื่อโผล่พ้นโคลนตมแล้ว ย่อมเป็นสิ่งที่สะอาดเป็นที่ทัดทรวงของพระราชา อุปราชอำมาตย์และเสนาบดี เป็นต้นและดอกบัวนั้นก็มิได้กลับคืนไปยังโคลนตมอีกเลย"
ข้อนี้เปรียบเหมือนพระโยคาวจรเจ้า "ผู้ประพฤติพากเพียรประโยคพยายามย่อมพิจารณาซึ่งสิ่งสกปรกน่าเกลียด จิตจึงพ้นสิ่งสกปรกน่าเกลียดได้"
สิ่งสกปรกน่าเกลียดนั้นก็คือ "ตัวเรานี้เอง ร่างกายนี้เป็นที่ประชุมแห่งของโสโครก คือ อุจจาระ ปัสสาวะ มูตร คูถทั้งปวง" สิ่งที่ออกจากผม ขน เล็บ ฟัน หนังเป็นต้น .. "
มุตโตทัย
หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
