พระอาจารย์บุญเพ็ง เขมาภิรโต และพระอาจารย์จันทา ถาวโร
กำลังเฝ้าปรนนิบัติรับใช้หลวงปู่ขาว อนาลโย
"จิตโง่นั่นแหละเป็นอวิชชา"
" .. ธรรมทั้งหลายไหลมาแต่เหตุ "อะไรเป็นตัวเหตุ ตัวเหตุคือ อวิชชา ความโง่นั่นแหละ" มันไหลมา "อะไรเป็นอวิชชา จิตโง่นั่นแหละเป็นอวิชชา"
อะไรเป็นสนิมของอวิชชา "มันนั่นแหละ มันเป็นสนิมของมันเอง" เหมือนกันกับเหล็ก เหมือนกันกับดาบและมีด ครั้นไม่ลับมันอยู่นาน ๆ ใครเอามาใส่ล่ะ สนิมน่ะ มันก็เกิดขึ้นของมันเอง "มันขนเอามาเอง หมักหมมทำให้เกิดสนิม จนว่าจิตดำ จิตมืดน่ะ" มันเองแหละเป็นสนิมของมัน
เมื่อทำสนิมให้มันออกจากดวงจิตนี่แล้ว "จิตฺตํ ทนฺตํ สุขาวหํ" ให้เป็นผู้หมั่นพยายามหัดทรมานสั่งสอนมัน อย่าไปปล่อยตามใจมัน มีความรู้เท่ามัน อย่าไปตามใจมัน
หัดให้มันอยู่ในอำนาจของสติ "สติควบคุม ขัดไปขัดมามันก็ขาวหรอก" จิตขาว จิตสะอาด จิตผ่องแผ้วนั่นแหละ "มนสาเจ ปสนฺเนนภาสติ วา กโรติวา" จิตเจ้าของควบคุมขัดเกลาให้ดีแล้ว จิตผ่องแผ้วดีแล้ว จะพูดอยู่ก็ตามมีความสุขเท่านั้น
จะทำงานทำการอยู่ก็ตาม มีความสุขทั้งนั้น "ตโตนํ สุขมเนวติ" มีแต่ความสุขเท่านั้นแหละติดตามผู้นั้น มีแต่ความสุขทั้งหมด ทุกอิริยาบถ ยืนเดิน นั่ง นอน "ฉายา ว อนุปายินี" เหมือนกันกับเงาเทียมตนคนไปไม่ละ ไม่เว้นความสุขนั้น .. "
หลวงปู่ขาว อนาลโย
