"เห็นกิเลสเป็นของชอบใจ"
" .. เพราะเหตุคนไม่เห็นกิเลสของตน "อันว่าความยินดียินร้าย พอใจไม่พอใจนั้นเป็นตัวกิเลสทั้งหมด" พระองค์จึงทรงค้นคว้าพิจารณาเห็นว่า อ้อ! อันนี้เองมันทำให้มนุษย์สัตว์โลกพากันหลงงมงายไปในที่ต่าง ๆ
"เห็นของเลวเป็นของดี เห็นกิเลสเป็นของชอบใจ" มันก็ยากนักที่จะพ้นจากโลกนี้ได้ เห็นว่ามนุษย์ทั้งหลายวิ่งเลาะอยู่ในขอบเขตอันนั้นแหละ ไม่มีการไปพ้นได้ เพราะวนเวียนอยู่ไม่กล้าข้ามพ้นได้
เรื่องกิเลสทั้งหลายเหล่านี้ คนเราทั้งหลายอยู่ด้วยความร้อนเหล่านี้เรียกว่านรก "นรก ทำไมสัตว์นรกจึงยังอยู่ได้" มันก็อย่างนี้แหละ "มันอยู่ได้เพราะเหตุมันชอบใจนั่นเอง"
ก็เมื่อใดมันร้อนเต็มที่แล้ว ถึงจะอยู่ไม่ได้นั่น เรียกว่า ร้อนเต็มที่ เช่น "การเห็นรูปอย่างนี้เป็นต้น ชอบอกชอบใจ" อยู่ที่ไหนก็อยากไปได้ยินข่าวก็อยากไปชมอยากไปดู
"เสียงก็เหมือนกัน ได้ยินข่าวว่าเสียงเพราะอยู่ที่ไหนก็อยากฟัง" อยู่ใกล้อยู่ไกลสักเท่าไรก็อุตส่าห์พยายามไป เพื่อให้จิตใจมันจมลงในนั้น ไม่ให้มันพ้นขึ้นมาจากนั้นได้นั่นแหละจึงว่า สัตว์นรกมันอยู่ได้ด้วยอาการอย่างนี้ .. "
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
