"ปฎิบัติ ให้เป็นนิสัยปัจจัย"
" .. จงตั้งจิตลงเฉพาะในกายของตนนี่แหละให้มั่นคงเสียก่อน ไม่ให้ส่งส่ายออกไปภายนอก "เมื่อจะพิจารณาก็จงพิจารณาแต่เฉพาะในกายของตนนี้" อย่าได้ส่งออกไปพิจารณานอกกายของตนนี้
เพราะภายในกายของคนนี้ของที่จะพิจารณามีเยอะแยะ "ล้วนแล้วแต่เป็นของน่าพิจารณาทั้งนั้น เมื่อพิจารณาแล้วก็เป็นเหตุให้เบื่อหน่าย เป็นธรรมทั้งนั้น" เราจะปฏิบัติเบื้องต้นเราต้องปฏิบัติตรงนี้ก่อนจึงจะถูกทาง ถ้าปฏิบัติผิดทางแล้วเสียเวลานานทีเดียว
เมื่อตั้งจิตลงเฉพาะกายนี้แล้ว จิตมันอยู่ในวงจำกัดแคบไม่ออกไปไกล จิตมันก็มีโอกาสรวมได้ง่ายขึ้น เพราะทำสมาธิภาวนาก็เพื่อต้องการให้จิตรวมเข้าเป็นสมาธิได้นั่นเอง "การทำกรรมฐานจะโดยวิธีใด ๆ ก็ตาม ก็จุดประสงค์จุดเดียวเท่านี้"
เมื่อทำจิตรวมได้แล้ว ก็เป็นอันถูกต้องตามความประสงค์ของตน "นั่นแหละการปฏิบัติเบื้องต้นและเอาอย่างง่าย ๆ ไม่ต้องไปท่องบ่นและศึกษาจากตำรับตำราให้เสียเวลา" การศึกษาให้รู้จักจิตของตนนี้ ก็การศึกษาพอแล้วจะเอาอย่างไรกันอีก ศึกษาเอาไว้เป็นนิสัยปัจจัยในอนาคตข้างหน้านั้น
แท้จริงเราศึกษาเรื่องจิตนี้ หากเรายังไม่ถึงมรรคผลนิพพานตราบใด "มันก็เป็นนิสัยปัจจัยในอนาคตของเราอยู่ดี ๆ นี่เอง" ขอให้ตัดสินใจเอาปัจจุบันให้จิตมันรวมอยู่ในอันเดียวนี้เสียก่อน ถ้าจิตมันไม่ถึงมรรคผลนิพพาน อดีตอนาคต มันหากจะมีมาเองไม่ต้องสงสัย .. "
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
