หลวงปู่สิม พุทธาจาโร
วัดถ้ำผาปล่อง
อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่


ฤดูแล้งปีหนึ่งเมื่องานป้องกันไฟป่าเริ่มขึ้น
พระเณรออกฝึกภาคสนามกันแต่เช้า ตัดต้นไม้และกิ่งไม้
ที่ล้มหรือหักลงมาขวางทางกันไฟ
ปัดกวาดทำความสะอาดเพื่อให้ทางเตียนโล่ง
ไม่มีเชื้อเพลิงที่จะนำไฟเข้ามาในเขตวัด*

ทำกันเต็มที่แล้วก็ยังรู้สึกว่า งานเดินไม่ถึงไหน
หลวงพี่บางท่านบางองค์ก็เลยพาลเป็นกังวล
ระหว่างทำงาน ความคิดปรุงแต่งก็แวบขึ้นมาเป็นระยะๆ

"ทำทั้งวันยังไม่ถึงไหน ถ้าทำกันได้วันละแค่นี้
อีกเป็นเดือนก็ยังจะไม่เสร็จ
เรามีเงินอยู่ราวพันบาทที่แม่ชีเก็บไว้
พรุ่งนี้จะเอาไปจ้างคนบ้านถ้ำ
ให้ขึ้นมาช่วยทำทางกันไฟให้เสร็จสิ้นไป
พระเณรจะได้ไม่ต้องเหนื่อยอีกนาน"

เหนื่อยทั้งกายทั้งใจตลอดวัน
คืนนั้นหลวงพี่ท่านก็เลยหมดแรง
ไปทำวัตรเย็นไม่ไหว ปกติก่อนได้เวลาทำวัตรเย็น
หลวงปู่มักคุยกับลูกศิษย์ ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ
พระเณรและญาติโยมที่ขึ้นไปรวมกันที่ถ้ำก่อน

ในคืนนั้นหลวงปู่ได้สั่งฝากมาบอกหลวงพี่
ผู้มีเมตตาต่อหมู่คณะว่า

"พรุ่งนี้หลวงปู่จะจ้างคนบ้านถ้ำ
มาช่วยทำทางกันไฟ หลวงปู่จะจ่ายเงินเอง
หลวงพี่ไม่ต้องจ่าย ให้เก็บเงินไว้"



"เวลาอาตมากราบนะ
อาตมาจะเอาจิตใจของอาตมา
น้อมกราบที่เท้าของท่าน
เหมือนกับว่า ท่านยังอยู่ทุกวันนี้"






*รายละเอียดเรื่องการทำแนวกันไฟในฤดูแล้งของถ้ำผาปล่อง
อ่านเพิ่มเติมได้จากกระทู้เรื่อง “ดับให้หมด”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=44074





คัดลอกจาก
หนังสือละอองธรรม
สิงหาคม, ๒๕๕๕. หน้า ๗๒-๗๓.


:: รวมคำสอนและประวัติ “หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=42673