.
"ให้พากันปฏิบัติ"
" .. การปฏิบัติธรรมนั้นมีหลายขั้นหลายภูมิ ที่กล่าวมาเหล่านี้เป็นขั้นทั่ว ๆ ไป ส่วนมากเป็นทางฝ่ายฆราวาส ทางด้านฝ่ายพระนั้นเน้นหนักลงทาง "ศีลทางสมาธิทางปัญญา" ให้เห็นสด ๆ ร้อน ๆ ภายในจิตใจ
ศีลเป็นยังไง ศีลของผู้รักษาบำเพ็ญจริง ๆ ศีลจะเป็นเครื่องอบอุ่นใจมากทีเดียว ไปอยู่ในป่าในเขาไม่กลัวสัตว์กลัวเสือ เพราะแต่ก่อนเสือชุมมากทีเดียว ไปที่ไหนมีแต่สัตว์แต่เสือทั้งนั้น "ผู้มีศีลบริสุทธิ์บริบูรณ์แล้วไม่กลัว" ตายก็จะไปสวรรค์ทันทีเป็นที่แน่อยู่ภายในจิตใจ "นี่ละศีลเป็นคุณค่าแห่งความเย็นใจปรากฏแก่ตัวของเราเอง"
จากนั้นก็สมาธิคือความสงบเย็นใจ พยายามบำเพ็ญภาวนา "พุทโธ ธัมโม สังโฆ" บทใดก็ตาม "อานาปานสติก็ตาม" ให้พยายามบำเพ็ญ คำว่า "พุทโธกระเทือนถึงพระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์" เป็นของน้อยเมื่อไร "ธัมโมก็เหมือนกัน" พระพุทธเจ้าตรัสรู้ ตรัสรู้ธรรมทั้งนั้นกระเทือนทั่วแดนโลกธาตุ "สังโฆ" พระสาวกของพระพุทธเจ้ากี่พระองค์กระเทือนไปหมดเลย
บริกรรมคำว่า "พุทโธ ธัมโม สังโฆ จึงเป็นของอัศจรรย์มาก" ให้เรานำนี้มาภาวนา วันหนึ่ง ๆ อย่าให้ขาดจากการภาวนา อย่างน้อยให้ได้สัก ๕ นาทีก็ยังดี ถ้าให้พอดิบพอดีเราเสมอต้นเสมอปลายไปธรรมดานี้ วันหนึ่งได้ ๑๐ นาทีก็พอดีละ .. "
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
http://www.luangta.com/thamma/thamma_ta ... 224&CatID=
