.
"การฟังธรรม การปฏิบัติธรรม"
" .. การฟังธรรม โดยไม่นำมาปฏิบัติ ก็เหมือนกับการ "ได้จับหรือถือผลไม้เท่านั้น" ยังไม่ได้กิน ไม่ได้ลิ้มรส มันก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร เพราะได้แต่ถือเอาไว้ "แต่ไม่รู้จักรสชาดหรือความเอร็ดอร่อยของมัน"
จะรู้ได้จริงก็ต่อเมื่อ "ได้ลองรับประทานผลไม้นั้นด้วยตนเอง" ซึ่งเมื่อรู้รสด้วยตนเองแล้ว ก็เป็นพยานในตัวเองได้ ถ้ายังไม่รู้เองเห็นเองอย่างนี้ก็เท่ากับมีแต่พยานภายนอก คือคนที่เขาให้ผลไม้ แล้วก็เชื่อไปตามที่เขาว่า ซึ่งไม่ใช่ความเชื่อของตนเอง
สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านทรงบอกว่า "คนที่เชื่อแต่คนอื่นนั้นท่านไม่สรรเสริญ" ท่านทรงสรรเสริญ "บุคคลที่รู้เป็นปัจจัตตัง" คือรู้เฉพาะตนเอง
เปรียบเหมือนอย่าง "คนที่ได้ลิ้มรสผลไม้ด้วยตนเองฉะนั้น" เพราะถ้าได้ลิ้มรสด้วยตนเองแล้ว จะไม่ต้องไปถามผู้อื่นว่า "เปรี้ยวหรือหวานอย่างไร" ความสงสัยทั้งหลายก็หมดไป เพราะได้รู้ประจักษ์ในความจริงแล้ว
"รู้อย่างทั่วถึงนี้ คือคนที่รู้ธรรมะแล้ว ผู้บรรลุถึงธรรมะ ก็คือบุรุษที่บรรลุถึงความเปรี้ยวหวานของผลไม้นั่นเอง" .. "
หลวงปู่ชา สุภัทโท
| ไฟล์แนป: |
|
หลวงปู่ชา สุภัทโท.jpg [ 98.7 KiB | เปิดดู 1268 ครั้ง ] |