พระอาจารย์สิม พุทฺธาจาโร
วัดถ้ำผาปล่อง
ต.บ้านถ้ำ อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่

"หลวงปู่นะ...อยู่ถ้ำผาปล่อง อำเภอเชียงดาว
นั่งรถถั่ว (ทัวร์) จากกรุงเทพฯ ไปลงเชียงใหม่
จากเชียงใหม่นั่งรถจากท่าช้างเผือกไปลงเชียงดาว
จากเชียงดาวมีรถสองแถวไปส่งถึงบันไดถ้ำ"

ได้พบหลวงปู่ครั้งแรกที่จันทบุรีและมีโอกาสได้เข้าอุปัฏฐาก
หลวงปู่ก็ปราศรัยด้วยอย่างอบอุ่นถึงเพียงนี้
แถมกำชับอีกด้วยว่า "ให้ไปนะ"
ท่านพระอุปัฏฐากจึงปลาบปลื้มประทับใจนักหนา

เมื่อตัดสินใจลาจากวัดเดิมที่จันทบุรี
ไปอยู่ถ้ำผาปล่องและได้รับหน้าที่อุปัฏฐากหลวงปู่
ท่านจึงทุ่มเทเวลาปฏิบัติหลวงปู่เต็มสติกำลัง
นัยว่า ความละเอียดรอบคอบในงานอุปัฏฐากของท่าน
นอกจากเป็นที่สบายแก่ธาตุขันธ์ของหลวงปู่แล้ว
เพื่อนสหธรรมิกหลายท่านที่ประจักษ์ในผลงาน
ก็พลอยชื่นชมอนุโมทนาด้วย



หลวงปู่เองเคยปรารภชมเชยกับลูกศิษย์องค์อื่นว่า
พระอุปัฏฐากองค์นี้ไม่เคยนอนกลางวันเลย
แต่ว่า 'หลับทุกครั้ง' ที่หลวงปู่เทศน์ในช่วงทำวัตรเช้าเย็น
เป็นที่ขบขันแกมเอ็นดูของเพื่อนพ้องเสมอ

"แต่หลวงปู่ท่านเข้าใจ" อดีตพระอุปัฏฐากเล่า
ด้วยสุ้มเสียงที่ยังซาบซึ้ง "ท่านเมตตา ไม่เคยตำหนิ"

มีบางครั้งก่อนเริ่มเทศน์
หลวงปู่พูดยิ้มๆ ดักคอเอาว่า
"วันนี้อย่าเพิ่งหลับเสียก่อนล่ะ"



ครั้งหนึ่งหลวงปู่ได้เอ่ยถามพระอุปัฏฐากว่า

"ปีนี้อายุเท่าไร"
"เข้าเบญจเพสครับผม"
"โบราณท่านว่า แรงนะ ไปทางไหนก็อย่าลุกลี้ลุกลน"

หลวงปู่เมตตาเตือนล่วงหน้า
แต่ท่านพระอุปัฏฐากก็ยังลื่นล้มพังพาบจนได้
เพราะรีบร้อนลงบันไดถ้ำไปรับหลวงปู่
พอหลวงปู่ทราบเข้าท่านก็ปรารภว่า
"ไปมามันเร็วเกินไป"



ทุกครั้งที่พระอุปัฏฐากกราบลาไปเยี่ยมบ้านหรือไปธุระ
หลวงปู่มักถามว่า

"จะไปเยี่ยมใคร มีอะไรไปฝากเขาล่ะ"

แล้วท่านก็มอบเหรียญของท่าน
ให้เอาติดตัวไปด้วยเป็นถุงทีเดียว

"เดี๋ยวเขาจะว่า กลับไปไม่มีอะไรไปฝาก"



หลวงปู่ "กลับไปทำไมบ้านนะ?"

พระอุปัฏฐาก "จะกลับไปโปรดญาติโยมครับ"

หลวงปู่ "ระวังเถอะ...จะโดนญาติโยมโปรดกลับมา"



อีกครั้งหนึ่งมีครูจากดอยแม่ปั๋งมาบวช
และจำพรรษาที่ถ้ำปากเปียง
ได้ปรารภกับพระอุปัฏฐากว่า
ที่โรงเรียนไม่มีพระพุทธรูป
ท่านก็มีศรัทธาจะบริจาค
ก่อนมอบพระพุทธรูปให้ทางโรงเรียน
ท่านได้ขอให้หลวงปู่เมตตาอธิษฐานจิตให้

หลวงปู่กล่าวว่า

"เอ้า...ว่าตามหลวงปู่นะ
ข้าพเจ้าพระอุปัฏฐาก
ขอปรารถนาอุปัฏฐากพระพุทธเจ้า
พระองค์ใดพระองค์หนึ่ง"

"อาตมาก็ว่าตาม แต่ไม่ได้ตั้งใจตามนั้นหรอกนะ"
ท่านพระอุปัฏฐากเผยความลับแล้วชี้แจงว่า

"มันตั้งตัวไม่ทันน่ะ แล้วใจก็ไม่ได้ปรารถนาใหญ่ขนาดนั้น
กลัวว่า ถ้าตั้งความปรารถนาแล้วทำไม่จริงจังก็จะเป็นบาป
เพราะหลวงปู่เคยสอนเรื่อง การปรารถนาใหญ่ไว้
เช่น การปรารถนาพุทธภูมิ เป็นต้น
การปรารถนาใหญ่ทำเล่นไม่ได้
ข้อดี ก็คือ จะได้เป็นกำลังใจ
ส่วนภายหลังจะปรารถนาเลิกก็ได้
ถ้ายังไม่ได้ลัทธพยากรณ์"



ทุกครั้งที่พระอุปัฏฐากถูกโลกธรรม
กระทบกระทั่งเป็นระยะๆจนซวนเซ
หลวงปู่คอยให้อุบายธรรมเตือนสติเสมอ
และเมื่อหลวงปู่พิจารณาว่า
กำลังภายในของพระอุปัฏฐากอ่อนลงเต็มที
ท่านก็แนะให้หลบไปวิเวกสักระยะหนึ่ง

จนกระทั่งผ่านพ้นช่วงวิกฤตไปแล้ว
พระอุปัฏฐากได้มาปรารภในภายหลังว่า

"ถึงตอนนี้ก็รู้สึกว่าเป็นบุญคุณนะ
ถ้าไม่มีอะไรกระทบเราก็คงเพลินอยู่กับหลวงปู่ไปเรื่อยๆ
แล้วก็คงหลงตัวเองอยู่นั้นแหละ
ต้องถือว่า สิ่งที่มากระทบเป็นครูของเราด้วย
อาตมาว่าอย่างนี้นะ
คิดว่าพระอุปัฏฐากองค์อื่นๆ ก็คงรู้สึกอย่างเดียวกัน"

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพระอุปัฏฐาก
มีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดหลวงปู่มากกว่าลูกศิษย์อื่นๆ
แต่ท่านพระอุปัฏฐากก็ยืนยันอย่างหนักแน่นว่า
เมตตาธรรมอันไม่มีที่สุด ไม่มีประมาณ
ของหลวงปู่ที่มีต่อลูกศิษย์นั้น
เท่าเทียมกันทุกรูปทุกนาม



คัดลอกเนื้อหาจาก : หนังสือละอองธรรม
สิงหาคม, ๒๕๕๕. หน้า ๘๕-๙๐

ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่สิม พุทธาจาโร”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=21573

รวมคำสอน “หลวงปู่สิม พุทธาจาโร”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=42673