หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย


เมื่อกิเลสนั้นมันหายหน้าไปแล้ว
ความสบายมันก็เกิดขึ้นในใจอันนั้นเป็นผล
ถ้าใครปล่อยให้กิเลสมันหมักหมมอยู่ในใจ
มันก็ไม่ได้รับความสบาย สบายก็สบายไปชั่วระยะหนึ่งเท่านั้นเอง

เมื่อกิเลสมันยังนอนนิ่งอยู่ลงไป มันก็สบายไป
ครั้นพอมันมีเหตุอะไรมากระทบเข้า กิเลสนั้นมันฟูขึ้น
มันลุกขึ้นมาครอบงำจิตเมื่อใดเมื่อนั้นล่ะบัดนี้จิตก็เดือดร้อนขึ้นมา
จิตก็เศร้าหมองไป มันเป็นอย่างนี้เรื่องมันน่ะ

ดังนั้นมันก็ดีอย่างหนึ่ง ถ้ากิเลสมันไม่ฟูขึ้นมา
ก็จะไม่รู้หน้าตาของกิเลสแล้วก็จะไม่ได้ละมัน
สำหรับผู้ที่มีความเพียร ความอดกลั้นทนทานแล้ว
เอ้า เกิดมาก็เกิดกิเลสนี่ เกิดมาให้เห็นหน้าตามันแล้ว
ก็เอ้า...ทำลายมัน
จะไม่ยอมปล่อยให้มันครอบงำจิตใจอยู่อย่างนั้น

อันที่มันไม่เห็นหน้าตาของกิเลสนั่นแหละ
มันซ่อนอยู่เนี่ยแหละสำคัญ
บางคนก็เลยสำคัญว่าตัวไม่มีกิเลส
บัดเวลากิเลสมันลุกฮือขึ้นมานู่น
เป็นหน้ายักษ์หน้ามารไปเลยบัดนี้ แต่ก่อนเป็นหน้าพระ
ต่อมาก็เป็นหน้ามารเลย หน้ายักษ์น่ะ





ที่มา : ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนา
https://www.youtube.com/watch?v=vVRM_pD3EgM

ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=20708

รวมคำสอนและประมวลภาพ
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689