หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
เพราะฉะนั้นคนเราเนี่ย เมื่อไม่ได้ภาวนาสมาธิแล้ว
ปัญญามันไม่เกิด ความคิดก็ไม่มี
ความใคร่ครวญพิจารณาตัวเองก็มีไม่ได้
เพราะว่ามันถูกโมหะครอบงำจิตใจนี้
ดังนั้นมันถึงอ่านตัวเองไม่ออกส่วนมาก
และอยู่ไปตามยถากรรมไม่รู้ว่าจะละชั่วทำดีได้อย่างไร
ไม่รู้ว่าจะชำระจิตใจนี้ให้สะอาดผ่องใสไปได้อย่างไรไม่รู้เลย
ไม่รู้ก็เพราะว่าไม่ได้สนใจฟังธรรม
คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้านั่นน่ะ
ไม่ได้ค้นคว้าตำรับตำรามั่ง
ไม่ได้สมาคมกับนักปราชญ์บัณฑิต
อยู่ไปตามยถากรรมเฉยๆ จะให้มันเกิดความรู้
ความฉลาดในธรรมขึ้นมาไม่ได้เลยเป็นอย่างนั้น
ผู้ที่เกิดความรู้ความฉลาดในธรรมได้ ก็เพราะอาศัย
"การเสวนากับนักปราชญ์บัณฑิตทั้งหลายบ่อยๆ"
แต่ลำพังเพียงการไปดูตำรับตำราเฉยๆ นี่
บางคนก็ไม่รู้แนวทางปฏิบัติซ้ำเลย
เพราะตำราท่านแสดงไว้อย่างพิสดารกว้างขวาง
ไม่ทราบว่าจะปฏิบัติอย่างไร อย่างนี้แหละ
ต่อเมื่อได้มาฟังธรรมะที่ท่านผู้ปฏฺิบัติทั้งหลาย
ท่านกลั่นกรองออกมาจากมโนธาตุ
ว่านี่ล่ะเป็นทางลัดทางตรงไปสู่ความพ้นทุกข์
ท่านเห็นอย่างไรแล้วท่านก็นำมาแสดงให้พุทธบริษัททั้งหลายฟัง
ผู้มีบุญวาสนาได้ฟังแล้วมันก็เห็นตาม
ก็เหมือนอย่างที่กล่าวมาแล้วนั่นแหล่ะ
ว่าขันธ์ทั้ง ๕ นี้ไม่ใช่สิ่งที่น่าชื่นชมยินดี
เพราะมันไม่เที่ยง มันแปรปรวน มันวิบัติ มันรู้จักแตกรู้จักดับ
ไม่ควรที่จะชื่นชมยินดี ควรที่จะ...เบื่อหน่าย
ที่มา : ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนา
https://www.youtube.com/watch?v=IgO9A4hZe5k
รวมคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689