หลวงปู่จันทา ถาวโร
วัดป่าเขาน้อย
ต.วังทรายพูน อ.วังทรายพูน จ.พิจิตร
พระอาจารย์จันทา ถาวโร เมื่อครั้งท่านมาฝากตัวเป็นศิษย์
ขออยู่ปฏิบัติท่านหลวงปู่ขาว อนาลโย และท่านพระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ
ที่บ้านดงหม้อทองนี้ ท่านเล่าไว้เกี่ยวกับการอุปัฏฐากรับใช้ท่านพระอาจารย์ทั้งสอง
โดยการปฏิบัติครูบาอาจารย์อยู่ที่นี่เป็นอีกระยะหนึ่งที่ได้รับอานิสงส์ใหญ่
ดังในประวัติกล่าวไว้ดังนี้
ครั้นออกพรรษา ปี พ.ศ. ๒๔๙๗ ก็ได้ข่าวว่า
ท่านหลวงปู่ขาว อนาลโย และท่านพระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ
ได้บุกป่าฝ่าดงใหญ่เข้าไปทำความเพียรภาวนา
อยู่ใน “ดงหม้อทอง”* อ.วานรนิวาส (ในสมัยนั้น) จ.สกลนคร
ซึ่งเป็นดงหนาป่าทึบ มีถ้ำใหญ่ๆ อยู่มาก
มีภูผาโขดหินและพลาญหินสวยงาม
ทั้งสัตว์ป่าดุร้ายก็ชกชุม ทั้งเสือทั้งช้าง
เหมาะที่จะช่วยพระกรรมฐานกำราบกิเลสให้อ่อนราบลง
พระอาจารย์จันทาได้เดินทางไปกราบนมัสการ
ท่านหลวงปู่ขาวและท่านพระอาจารย์จวน
ขอฝากตัวเป็นศิษย์รับการอบรมอยู่ด้วย
ดงหม้อทองนี้ท่านพระอาจารย์จวนเพิ่งมาอยู่
ได้ ๑ พรรษา (มาอยู่ปี พ.ศ. ๒๔๙๖)
มีพระ ๒ องค์และเณร ๑ องค์ ได้ชักชวนญาติโยม
ช่วยกันตัดถนนออกจากดงหนาป่าทึบแห่งนี้มายังบ้านดู่บ้านมาย
ใช้เวลา ๓ เดือน จึงสำเร็จพอให้เกวียนและรถผ่านเข้าออกได้
จึงเป็นอันว่าพรรษานี้ ปี พ.ศ. ๒๔๙๗
ท่านพระอาจารย์จันทาก็ได้อธิษฐานเข้าพรรษา
พร้อมกับคณะหลวงปู่ขาวพอดีที่ดงหม้อทอง
วัตรปฏิบัติประจำวันคือ ฉันมื้อเดียว
เสร็จแล้วต่างองค์ต่างก็แยกกันไปทำความเพียร
ตามอุบายของตนที่เห็นว่าแยบคาย
พอถึงบ่าย ๓ โมงช่วยกันกวาดลานสำนัก แล้วจึงไปรวมกันสรงน้ำหลวงปู่ขาว
จากนั้นพากันไปสรงน้ำตัวเองให้เบาสบาย แล้วจึงไปฉันน้ำร้อน
และกลับไปเดินจงกรมและต่างองค์ต่างก็สวดมนต์
ครั้นถึงตอนใกล้พลบค่ำจึงไปรวมกันที่ศาลา
ใครมีปัญหาเรื่องการปฏิบัติธรรมก็เรียนถามหลวงปู่ขาว
บางวันหลวงปู่ขาวก็เทศน์ บางวันก็ไม่เทศน์ เพียงแต่สนทนาธรรม
แต่ในวันพระนั้นพระเณรเถนชีต้องมาหมดเพื่อฟังธรรมของหลวงปู่ขาว
พระอาจารย์จันทาระลึกได้ว่า
ในตำนานกล่าวถึงพระภิกษุ ๕๐๐ องค์ และสามเณร ๑ องค์
ในสมัยพระพุทธเจ้าโกนาคมน์นั้น
สามเณรน้อยได้คอยปรนนิบัติรับใช้พระสงฆ์ ๕๐๐ องค์
ด้วยความปีติเลื่อมใส ไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อยยากลำบาก
อานิสงส์นั้นทำให้สามเณรน้อยได้บุญกุศลมาก
เข้าถึงมรรคผลนิพพานในกาลต่อมา
ดังนั้น พระอาจารย์จันทาจึงเอาอย่างสามเณรน้อยองค์นั้นบ้าง
ด้วยการปรนนิบัติรับใช้ท่านหลวงปู่ขาว และท่านพระอาจารย์จวนอย่างเต็มที่
ตอนนั้นพระอาจารย์จันทาอายุเพิ่ง ๓๐ เศษ ยังแข็งแรงมาก
ก็เอาบันไดทอดลงไปในเหวลึกที่มีบ่อน้ำใสสะอาด
ตักน้ำขึ้นมาใส่ตุ่มใส่ถังในสำนักไว้ วิ่งขึ้นวิ่งลงเหวไม่มีเหนื่อย
ทำอยู่ทุกวันไม่ให้น้ำขาดตุ่มขาดไห
ให้แต่ความร่มเย็นแก่ครูบาอาจารย์และผู้ทรงศีลในสำนัก
“ผลจากการที่อาตมาปรนนิบัติรับใช้ท่านหลวงปู่ขาวและท่านพระอาจารย์จวน
ด้วยน้ำเย็นและน้ำอุ่นน้ำร้อนตลอดเวลา ๕ เดือน
เป็นอานิสงส์ใหญ่ในกาลเวลาต่อมาภายหลัง
คือว่า เวลาอาตมาไปไหนมาไหนไม่เคยขาดน้ำ มีความชุ่มเย็นอยู่เสมอ
เวลาเดินธุดงค์หน้าแล้งร้อนมาก ฉันน้ำครั้งเดียวในตอนเช้า
แล้วไม่ต้องฉันอีกทั้งวันทั้งคืน ก็ไม่รู้สึกกระหายน้ำแต่อย่างใดเลย
จะมาฉันอีกทีก็เช้าวันรุ่งขึ้น อันนี้เป็นอานิสงส์ที่มหัศจรรย์”
คัดลอกบางส่วนจากประวัติของหลวงปู่
เรื่อง ชาติปางก่อนของพระอาจารย์จันทา ถาวโร
จากหนังสือตายแล้วไปไหน บันทึกโดย สิทธา เชตวัน
ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่จันทา ถาวโร”http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=21128
รวมคำสอน “หลวงปู่จันทา ถาวโร”http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=48699
* บ้านดงหม้อทอง จ.สกลนคร: สถานที่ภาวนาของพ่อแม่ครูบาอาจารย์ในอดีต
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=24&t=48698
