หลวงปู่ทองรัตน์ กนฺตสีโล
วัดป่ามณีรัตน์ อ.สำโรง จ.อุบลราชธานี



หลังจากที่หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล
ให้หลวงปู่ทองรัตน์ไปจำพรรษาที่บ้านชีทวน
ท่านก็ไม่เคยไปที่ไหนอีกเลย
นอกจากไปกราบหลวงปู่เสาร์ที่บ้านข่าโคม
จนญาติโยมเกรงท่านจะเบื่อ

จึงเรียนถามท่านว่า

"ขอโอกาสขะน้อย..
ครูบาจารย์มาจำพรรษาอยู่นี่กะดนนานแล่ว
ครูบาจารย์บ่คิดสิไปธุดงค์ทางได๋บ้อ ขะน้อย"

[ขอโอกาสขอรับท่านพระอาจารย์
ท่านพระอาจารย์มาพำนักอยู่ที่นี่ก็เป็นเวลานานแล้ว
ท่านพระอาจารย์ไม่คิดจะไปธุดงค์ที่ไหนบ้างหรือขอรับ]


หลวงปู่ทองรัตน์ท่านตอบว่า

"ฮวย...พวกหมู่เจ้าส่างมาเว้าจั่งซั่น
สิมาให้อาตมาผิดครูผิดอาจารย์จั่งได๋
ครูบาจารย์เผิ่นมอบเผิ่นหมายให้มาอยู่นี่
สิไปล่วงไปเกินเผิ่นจั่งได๋"

[ทำไมพวกโยมจึงได้พูดอย่างนั้น
จะมาทำให้อาตมาผิดต่อคำพูดของครูบาอาจารย์ได้อย่างไร
ก็ในเมื่อครูบาอาจารย์ท่านได้มอบหมายให้มาอยู่
ท่านยังไม่ให้ไปจะไปได้อย่างไร]


โยมเรียนถามต่อ

"ไปจั๊กหว่าง จั๊กคราวสิได้บ่อขะน้อย"

[ไปชั่วครั้งชั่วคราวได้ไหมขอรับ]


หลวงปู่ทองรัตน์ท่านตอบว่า

"บ่ได๋เดิ้ก อย่ามาเว้าให้อาตมาเป็นบาปเป็นกรรม
คันอาตมาไป ครูบาจารย์เผิ่นมาบ่เห็น
อาตมากะเป็นบาปเป็นกรรมท่อนั้นตั๋ว
สิไปลืมความครูบาจารย์จั่งได๋"

[ไม่ได้ อย่ามาพูดให้อาตมาเป็นบาปเป็นกรรมกับครูบาอาจารย์เลย
ถ้าท่านมาไม่เห็น อาตมาก็จะเป็นบาปเป็นกรรมเท่านั้นแหละ
จะไปผิดคำพูดของครูบาอาจารย์ได้อย่างไร]





จาก...หนังสือมณีรัตน์...อัญมณีแห่งไพรสณฑ์
(ปฏิปทาหลวงปู่ครูบาอาจารย์เฒ่าทองรัตน์ กฺนตสีโล).
พิมพ์ครั้งที่ ๔. สำนักพิมพ์ธรรมดา : กรุงเทพฯ. ๒๕๕๒, หน้า ๑๒๖-๑๒๗

= รวมคำสอน “หลวงปู่ทองรัตน์ กนฺตสีโล”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43380