หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
คนเราน่ะมันรักษาความดีของตนให้สม่ำเสมอไปไม่ได้
มันมองเห็นแต่วัตถุภายนอกนั้นแหละเป็นความดี
ผู้ใดมีเงินมากๆ ล่ะผู้นั้นเป็นคนดี
มันมองเห็นเท่าแต่ "วัตถุภายนอก" ว่าเป็นของดีวิเศษ
มองไม่เห็น "ความดีภายใน"
คือ บุญกุศล หรือสติปัญญา หรือความบริสุทธิ์ใจ
อันที่ผู้ได้เว้นจากบาปอกุศลต่างๆ ไปได้
ท่านว่าผู้นั้นได้มี ทรัพย์ภายใน อันประเสริฐ
แต่คนส่วนมากมันไม่ปรารถนาทรัพย์ภายในอย่างว่านี้นะ
ปรารถนาแต่ทรัพย์ภายนอก คือ เงินทอง
เพราะฉะนั้นมันจึงไม่ยินดีที่จะละเว้น
จากบาปอกุศลต่างๆ มีแต่สะสมบาปอกุศลเรื่อยไป
ดังนั้นจึงขาดทรัพย์ภายในอันประเสริฐ
คือ "หิริโอตตัปปธรรม"
"ขันติ" ความอดทนก็ขาด
เมื่อขาดความอดทนแล้ว
"โสรัจจะ" ความสงบเสงี่ยมมันก็ขาดไป
แสดงกิริยาหยาบโลนต่างๆ นานาออกไปหมู่นี้นะ
เนี่ยเรียกว่า มันขาดทรัพย์ภายในแล้วคนเรานี่มันไม่น่าดูน่าแลเลย
คนเราที่จะน่าดูน่าแล น่าคบหาสมาคมกันอยู่นี่...ก็เพราะเหตุว่า
มันมี "ทรัพย์ภายใน คือ คุณธรรม" ต่างๆ
ดังกล่าวมานี้เองอยู่ในใจ
ผู้นั้นพยายามละบาปออกจากกาย วาจา ใจ อยู่เสมอๆ
ถ้าบางคนน่ะมันจะละปุบปับเอาทีเดียวให้หมดไปเลยไม่ได้
ก็เพียรพยายามละไปทีละน้อยๆ ไป
มันก็ค่อยหมดไป หมดไป
นี่สำหรับผู้ที่เห็นว่า คุณธรรมภายในเป็นทรัพย์อันประเสริฐ
ที่มา : ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนา
http://www.youtube.com/watch?v=tVfMTzH11u8