พระครูญาณวิศิษฏ์
ท่านพ่อเฟื่อง โชติโก
วัดธรรมสถิต อ.เมือง จ.ระยอง

เวลากินข้าวให้ใจอยู่กับลม
แล้วพิจารณาดูว่า เรากินเพื่ออะไร
ถ้าเรามัวแต่กินเพื่อเอร็ดอร่อย
อาหารที่กินเข้าไปนั้นให้โทษแก่เราได้



ในระหว่างพรรษา พ.ศ. ๒๕๒๐ มีสามีภรรยาคู่หนึ่ง
มาฝึกการภวานากับท่านพ่อที่วัดเป็นประจำแทบทุกวัน
มีแปลกอยู่อย่างหนึ่ง คือ เวลาใจมีอาการอะไรเกิดขึ้น
ก็มักจะคล้ายๆ กันพร้อมๆ กันทั้งคู่
ครั้งหนึ่งทั้งสองคนเกิดอาการกินข้าวไม่ลง
เพราะเห็นแต่ความปฏิกูลในอาหาร

เป็นมา ๓-๔ วันจึงสงสัยตัวเองว่า
ปฏิบัติธรรมถึงขั้นไหนแล้ว
พอดีมีโอกาสมาหาท่านพ่อที่วัด
แล้วเล่าความสงสัยให้ท่านฟัง

ท่านก็เลยให้นั่งภาวนาแล้วบอกว่า

"ให้พิจารณาอาหารดูซิ ว่าเป็นอะไร
ก็เป็นแค่ธาตุใช่ไหม แล้วตัวเราเองเป็นอะไร
ก็เป็นธาตุเหมือนกัน ธาตุก็ต้องอาศัยธาตุบำรุงจึงจะอยู่ได้
แล้วจะมาถืออะไรนักหนาว่า เขาสกปรกปฏิกูล
ตัวเราเองก็สกปรกปฏิกูลเหมือนกัน

ที่พระพุทธเจ้าสอนให้เห็นความปฏิกูลในอาหาร
ก็เพื่อกำจัดความลุ่มหลง ไม่ใช่สอนเพื่อกินข้าวไม่ได้"



คัดลอกจาก
หนังสือยาใจ อนุสรณ์พระครูญาณวิศิษฏ์
หน้า ๒๒-๒๓