"คนหลงตน" เป็นคนมีโมหะ มีความรู้สึกที่ไม่ถูก ไม่ชอบ ไม่ควรในตนเอง
"คนหลงตน" จะมีความรู้สึกว่าตนเป็นผู้มีความดี ความสามารถ
ความพิเศษเหนือใครทั้งหลายเกินความจริง
เป็นความรู้สึกในตนที่ไม่ถูก ไม่ชอบ ไม่ควร

เมื่อมีความรู้สึกอันเป็นโมหะ ความหลง
ราคะ หรือโลภะและโทสะก็จะเกิดตามมาได้โดยไม่ยาก

เมื่อหลงตนว่า ดีวิเศษเหนือคนทั้งหลาย
ความโลภให้ได้มาซึ่งสิ่งอันสมควรแก่ความดี
ความดีวิเศษของตน ย่อมเกิดขึ้นเป็นธรรมดา

ความโกรธด้วยไม่ต้องการให้ความดี ความวิเศษนั้นถูกเปรียบถูกลบล้าง
ย่อมเกิดขึ้นเป็นธรรมดา ..

สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก