พระครูญาณวิศิษฏ์
ท่านพ่อเฟื่อง โชติโก
วัดธรรมสถิต อ.เมือง จ.ระยอง



ลูกศิษย์ท่านพ่อคนหนึ่งทำการค้าขายเป็นอาชีพ
เคยมีลูกค้ามาตำหนิว่า
"นี้เป็นคนเข้าวัด ไม่น่าจะโลภมาก คิดราคาแพงอย่างนี้
คนเข้าวัดน่าจะคิดถูกๆเอาแต่พออยู่พอกิน"

ตัวเขาเองก็รู้อยู่ว่า ราคาที่เขาตั้งนั้นเป็นราคาที่ยุติธรรม
ไม่ได้คาดโกงหลอกลวงใคร
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังตอบลูกค้าเหล่านี้ไม่ถูก
ึจึงไปปรึกษากับท่านพ่อ ท่านก็บอกว่า
ให้ตอบเขาอย่างนี้สิ

"ก็ฉันไม่ได้เข้าวัดเพื่อให้โง่"



โยมคนหนึ่งมาพักภาวนาที่วัด กะว่าจะอยู่สักอาทิตย์หนึ่ง
แต่พอถึงวันที่สอง ก็ไปหาท่านพ่อเืพื่อลากลับกรุงเทพฯ
เพราะเป็นห่วงทางบ้าน

ท่านพ่อจึงสอนให้ตัดกังวลอย่างนี้

"ให้คิดเสียว่า เรามาอยู่ที่นี่เหมือนเราตายไปแล้ว
คนทางบ้านจะอยู่อย่างไร เขาก็ต้องอยู่ของเขาได้"



เคยมีศิษย์หลายคนที่ขอใช้เวลาพักร้อน
มาถือศีล ๘ ที่วัด แต่ไม่มีชุดขาวที่จะนุ่งห่ม
หรือถึงมี แต่เวลาถูกท่านพ่อใช้ให้ทำงานในวัด
ก็กลัวชุดขาวจะเปรอะเปื้อน
ท่านพ่อสั่งให้ใส่ชุดธรรมดาแล้วทำงานไป โดยกำชับไว้ว่า

"ขาวข้างนอกไม่สำคัญ ให้ใจขาวข้างในดีกว่า"

โยมคนหนึ่งมาหาท่านพ่อในช่วงก่อนเข้าพรรษา
แล้วเล่าให้ท่านฟังว่า ตัวเองอยากจะรักษาศีล ๘ ในพรรษาบ้าง
แต่กลัวว่า อดเย็นข้าวเย็นแล้วจะหิว ท่านก็ว่าใหญ่

"พระพุทธเจ้าอดข้าวจนเนื้อไม่มี
เหลือแต่หนังหุ้มกระดูก
เพื่อเอาธรรมะมาสอนพวกเรา

แต่เราจะอดข้าวแค่มื้อเดียวก็ทนกันไม่ไหวแล้ว
นี่เป็นเพราะอันนี้ที่เรายังต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่นี่"

ทำให้โยมคนนั้นตั้งใจจะรักษาศีล ๘
ในพรรษานั้นให้จงได้