ถึงจุดปลอดภัย
ชีวิตและอัตภาพ ขึ้นอยู่กับความคิดขณะหนึ่งขณะหนึ่ง
จิตคิดหนึ่งครั้ง เราก็เกิดแล้ว จิตดับ เราก็ดับ
ถ้าเรามีสติ ไม้เข้าไปอยู่ในความคิด เราก็ "พ้นเกิด"
คิดมาก...สติน้อย คิดน้อย...สติมาก
ไม่คิดเนี่ย...จิตมันจะว่างๆ มันจะสบาย
ความคิด ถ้าเราไม่ไปปรุงแต่งต่อเติม
เขาจะไม่ยาว จะจบลงง่ายๆ เวลามันเกิดความคิดอะไรขึ้นมา
อย่าไปห้าม อย่าไปกดเอาไว้ ให้เรามี "สติ" รู้เท่าทัน นี่คือ "การดูจิต"
มีสติรู้ทันในความคิด อย่าไปรู้ที่เรื่องราวของเขา มันจะยาว จบลงได้ยาก
ให้รู้ไปที่ "อาการของจิต" รู้ว่า มันคิดขึ้นแล้ว
ถ้าเรารู้เป็น มันจะเห็นการเกิด-ดับ เกิด-ดับ
หลักสังเกต จิตผู้รู้นี้ มันจะรู้เฉยๆ
ส่วนความคิดนี่ มันจะปรุงแต่งสารพัด เรียกว่า "มีสติ-รู้อยู่ในรู้"
ถึงจุดนี้ที่สามารถแยกจิตออกจากอารมณ์ได้นี่ ถือว่าปลอดภัยแล้ว