ผู้ชนะมักเข้าใจว่าตัวเองได้ แท้จริงแล้วเสีย
เสียอะไร เสียมิตรไมตรี เสียความรู้สึกที่ดีๆ ของอีกฝ่ายไปจนหมดสิ้น
ที่เรียกว่าได้ก็คือ ได้อัตตา ได้เวรเพิ่มขึ้น
เพราะผู้แพ้ก็จะผูกใจเพื่อจะเอาชนะต่อไป
จึงเป็นอันว่าไม่ได้ความสุขด้วยกันทั้งสองฝ่าย
แต่เมื่อจะต้องให้มีเรื่องให้แพ้ฝ่ายหนึ่งชนะฝ่ายหนึ่ง
ก็ควรต้องมีใจหนักแน่นพอที่จะเผชิญผลได้ทุกอย่าง
สามารถที่จะเห็นความจริงว่า แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร
ทั้งนี้ต้องชนะตนเอง คือชนะใจตนเองด้วย
ส่วนผู้ที่ละได้ทั้งแพ้ทั้งชนะจึงจะได้ความสงบสุข
ทั้งนี้โดยไม่ก่อเรื่องที่จะต้องเกิดมีแพ้ชนะกันขึ้น
พระนิพนธ์ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช
สกลมหาสังฆปริณายก (เจริญ สุวฑฺฒโน)
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=8836