การสร้างความดีที่ดีที่สุด ก็คือการพัฒนาให้เกิดปัญญาญาณ
พัฒนาตัวเอง สะสมบุญให้แก่ตัวเอง เกิดความสุข
ความสนุกในการทำงานให้แก่ตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
การทำบุญที่เราสงเคราะห์คนอื่นนั้นก็ดีอยู่
แต่ก่อนที่จะไปสงเคราะห์คนอื่นเขา ช่วยเหลือคนอื่นเขา ต้องช่วยเหลือตัวเองให้ได้ก่อน
การช่วยเหลือตัวเองนั้น เป็นการเอาบุญมาใส่ไว้ที่จิตใจของตัวเอง
ให้เกิดความเจริญรุ่งเรืองวัฒนาสถาพรก่อน แล้วค่อยจะสงเคราะห์คนอื่นเขา
เรียกว่า การพัฒนาให้เกิดปัญญา เพราะปัญญามีอยู่ในตัวเราครบ
แต่เราไม่ใช้ปัญญาในตัว เอามาเป็นประโยชน์ต่อตัวเองและสังคมแต่ประการใด
ปัญญาในตัวก็ได้แก่ การเจริญกรรมฐาน เจริญสติปัญญา เจริญสมาธิภาวนา เป็นต้น
อันนี้เป็นการพัฒนาชีวิตให้เกิดมีความสำคัญขึ้น
ใช้หลักที่พระพุทธเจ้าสอนมา ๓ ประการ คือ ศีล สมาธิ ปัญญา เรียกว่า ไตรสิกขา ๓
ต้องการให้มีสติ ต้องการให้มีความรู้จริงในสัมปชัญญะ
ให้มีความรู้ความคิด ให้เกิดมีสติปัญญา ให้เกิดทักษะในชีวิตของเขา
ให้เกิดความตั้งใจที่จะใช้ชีวิตเป็นประโยชน์ต่อการงานและหน้าที่
เป็นประโยชน์ต่อการปฏิบัติตน และเป็นการที่จะต้องฝึกปฏิบัติให้เกิดผล
โดยประสบการณ์แก่ปัญหาชีวิตของท่าน เรียกว่า แกนนำทำให้ความสำเร็จได้
การงานก็จะสำเร็จได้อยู่ตรงนั้น
การเจริญสติปัฏฐาน ๔ นี้เป็นทางสายเอกของพระพุทธเจ้า
ก็คือ บำเพ็ญ ศีล สมาธิ ปัญญา นั่นเอง
สติปัฏฐาน ๔ สำคัญในแนวทางของชีวิต
ทำให้ชีวิตรุ่งเรืองวัฒนาสถาพรให้เกิดปัญญาแก้ไขปัญหาได้
คัดลอกจาก...
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=15644