ไปหาติคนอื่น บางทีมีปัญหา
ติเรา ติเรา การติเรานั่นล่ะคือการแก้ปัญหา
เป็นการแก้ปัญหาที่พระพุทธเจ้าตรัสว่าถูกต้อง

ต้นไม้ในโลก มีทั้งมีแก่นและไม่มีแก่น คนในโลกก็เช่นเดียวกัน
มีทั้งแข็งแกร่งและอ่อนแอ มีทั้งมีคุณภาพและไม่มีคุณภาพ
ธรรมดาธรรมชาติของเขาเป็นอย่างนั้น จึงไม่ต้องไปติ ไม่ต้องไปชมอะไรกัน
ถ้าหากว่าจะติจะชม พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญการ ติเรา ชมเรา

การที่ใจมุ่งตำหนิคนอื่นนั้น ใจไม่สบาย ใจเป็นอกุศล
ใจมุ่งในการตำหนิเรา มุ่งในการแก้ไขเรา ใจมีลักษณะนี้ ใจเป็นข้อปฏิบัติ
ใจมีอรรถ ใจมีธรรม มีธรรมจึงให้มุ่งที่จะแก้ไข ปรับปรุงเราเองอยู่เสมอ