(๑๖)
มรณกรรมฐานนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย ไม่ใช่เพียงคำพูด
คำพูดหรือตัวหนังสือมันละกิเลสอะไรไม่ได้
แต่ถ้าผู้ปฏิบัติน้อมนึกรำลึกในมรณกรรมฐาน
ไม่ว่าจะเห็นคน เห็นสัตว์ ป่าไม้ ป่าดงพงพี
ก็เห็นความแตกดับ
ความตายของคน ของสัตว์ ของต้นไม้ใบหญ้า
ผลที่สุดที่เกิดมาแล้วก็ต้องมีความแตกดับทำลายตายไปเป็นธรรมดา
ใครจะมายึดมาถือว่าตัวเราของเราไม่ได้ทั้งนั้น
ยึดไปเถิด เมื่อถึงความตายแล้วก็ต้องทิ้ง
ไม่ทิ้งก็จำใจทิ้ง
เมื่อจิตใจของผู้ภาวนา
ภาวนาเข้าถึงซึ่งมรณกรรมฐานแล้วไม่ห่วงใคร
บ้านก็ไม่ห่วง ลูกเต้าก็ไม่ห่วง
ลูกหลานเหลน โหลนอะไรไม่ห่วงทั้งนั้น
เพราะมันเล็งเห็นแจ้งชัดว่า ตายแล้วเอาอะไรไปไม่ได้
