คติธรรมของหลวงตาบัว ญาณสัมปันโน
(พระธรรมวิสุทธิมงคล)
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี
การระวังตัวเองนั้่นถูกต้องแล้ว
ส่วนมากระวังแต่ผู้อื่น สิ่งอื่น
ไม่ย้อนมาระวังตัวเองซึ่งเป็นตัวการสำคัญบ้างเลย
จึงมักผิดพลาดอยู่บ่อยๆ
ธรรมะท่านสอนให้ดูตัวเอง ระวังตัวเอง
แล้วแก้ไขไปเรื่อยๆจนสมบูรณ์ได้
จิตภาวนา คือ การอบรม
ได้แก่ การสอดส่องมองดูจิตของตนเองด้วยปัญญา
คัดเลือกกันอยู่โดยสม่ำเสมอจิตก็สงบได้
เพราะกิเลสตัวรบกวนมันค่อยเบาบาง
ความอุตส่าห์พยายาม เป็นพื้นฐานแห่งความสำเร็จในธรรมทุกขั้น
ไม่ว่าขั้นเร็ว ขั้นหยาบ หรือขั้นช้า
ความเพียรหนุนตลอดได้
ใจนี้ถ้าได้รับการอบรม ดังที่ท่านสอนไว้ว่า
อบรมภาวนา คือ พุทโธ ธัมโม สังโฆ เป็นต้น อยู่โดยสม่ำเสมอ
ในวันคืนหนึ่งๆไม่ให้ขาด ทำอยู่ทุกวี่ทุกวัน
จิตนี้จะเป็นความสง่างามขึ้นมาภายในท่ามกลางแห่งร่างนี้แหล่ะ
ใจได้รับธรรมเป็นเครื่องบำรุงส่งเสริมมากขึ้นเท่าไร
ก็ยิ่งเห็นศาสดาองค์เอกมากขึ้นๆเป็นลำดับลำดา
นี่ล่ะ...ศาสดาแท้ คือ ธรรมะ
จะปรากฏขึ้นที่ใจของผู้ปฏิบัติธรรม
บำเพ็ญทาน รักษาศีล อบรมจิตใจของตน
นี่..เรียกว่า ให้พยายามเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าที่ตรงนี้
เคยรักษาศีล ถึงวันเข้ามาแม้จะมีกิจการยุ่งยากขนาดไหน
ใจก็มีความมุ่งหวังต่อศีลของตนเสมอ
คนสร้างคุณงามความดีมีจุดหมายปลายทาง
มีที่ยึดที่เกาะและถึงจุดที่หมายได้
ไม่เหมือนคนทำความชั่วซึ่งทำเท่าไรก็ทำลายตัวเองไปตลอด
หาจุดหมายปลายทางไม่ได้ คือ คนทำชั่วนั่นแหล่ะ
ใจนี้ถ้าได้รับการอบรม ดัดแปลงให้ถูกทางเป็นลำดับแล้ว
ไม่มีอะไรมีคุณค่ามากและประเสริฐเท่ากับใจ
แต่ถ้าถูกปล่อยหรือทอดทิ้งให้เป็นไปตามยถากรรมแล้ว
ก็ไม่มีอะไรเลวร้ายยิ่งกว่าใจ
บังคับ ๕ นาที เราจะเอาคำบริกรรมบทใดก็ได้มาติดกับใจของเรา
เช่น พุทโธก็ได้ ธัมโม หรือสังโฆ อานาปานสติก็ได้
แต่ที่สำคัญ คือ ให้มีสติบังคับตลอด
พยายามฝึกสติให้ดี และไม่ต้องเสียใจว่า จิตเสื่อม
กรุณาทำไปเรื่อยๆ ตามโอกาส จิตก็จะดีไปเอง
งานภาวนา ท่านถือว่า มีคุณค่า มีน้ำหนักมากกว่างานกุศลทั้งหลาย
แม้ท่านผู้บรรลุไปก็ต้องผ่านภาวนาเสียก่อน
ผ่านภาวนาแล้วพ้นทุกข์ได้เลย
ให้พากันอุตส่าห์ พยายามนะ
คัดลอกจาก : หนังสือคติธรรมะพระหลวงตา
รวบรวมและจัดพิมพ์แจกเป็นธรรมทานโดยคณะศิษยานุศิษย์.
พิมพ์ครั้งที่ ๓. มีนาคม ๒๕๕๔,หน้า ๓๘ - ๔๕
(พระธรรมวิสุทธิมงคล)
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี
การระวังตัวเองนั้่นถูกต้องแล้ว
ส่วนมากระวังแต่ผู้อื่น สิ่งอื่น
ไม่ย้อนมาระวังตัวเองซึ่งเป็นตัวการสำคัญบ้างเลย
จึงมักผิดพลาดอยู่บ่อยๆ
ธรรมะท่านสอนให้ดูตัวเอง ระวังตัวเอง
แล้วแก้ไขไปเรื่อยๆจนสมบูรณ์ได้
จิตภาวนา คือ การอบรม
ได้แก่ การสอดส่องมองดูจิตของตนเองด้วยปัญญา
คัดเลือกกันอยู่โดยสม่ำเสมอจิตก็สงบได้
เพราะกิเลสตัวรบกวนมันค่อยเบาบาง
ความอุตส่าห์พยายาม เป็นพื้นฐานแห่งความสำเร็จในธรรมทุกขั้น
ไม่ว่าขั้นเร็ว ขั้นหยาบ หรือขั้นช้า
ความเพียรหนุนตลอดได้
ใจนี้ถ้าได้รับการอบรม ดังที่ท่านสอนไว้ว่า
อบรมภาวนา คือ พุทโธ ธัมโม สังโฆ เป็นต้น อยู่โดยสม่ำเสมอ
ในวันคืนหนึ่งๆไม่ให้ขาด ทำอยู่ทุกวี่ทุกวัน
จิตนี้จะเป็นความสง่างามขึ้นมาภายในท่ามกลางแห่งร่างนี้แหล่ะ
ใจได้รับธรรมเป็นเครื่องบำรุงส่งเสริมมากขึ้นเท่าไร
ก็ยิ่งเห็นศาสดาองค์เอกมากขึ้นๆเป็นลำดับลำดา
นี่ล่ะ...ศาสดาแท้ คือ ธรรมะ
จะปรากฏขึ้นที่ใจของผู้ปฏิบัติธรรม
บำเพ็ญทาน รักษาศีล อบรมจิตใจของตน
นี่..เรียกว่า ให้พยายามเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าที่ตรงนี้
เคยรักษาศีล ถึงวันเข้ามาแม้จะมีกิจการยุ่งยากขนาดไหน
ใจก็มีความมุ่งหวังต่อศีลของตนเสมอ
คนสร้างคุณงามความดีมีจุดหมายปลายทาง
มีที่ยึดที่เกาะและถึงจุดที่หมายได้
ไม่เหมือนคนทำความชั่วซึ่งทำเท่าไรก็ทำลายตัวเองไปตลอด
หาจุดหมายปลายทางไม่ได้ คือ คนทำชั่วนั่นแหล่ะ
ใจนี้ถ้าได้รับการอบรม ดัดแปลงให้ถูกทางเป็นลำดับแล้ว
ไม่มีอะไรมีคุณค่ามากและประเสริฐเท่ากับใจ
แต่ถ้าถูกปล่อยหรือทอดทิ้งให้เป็นไปตามยถากรรมแล้ว
ก็ไม่มีอะไรเลวร้ายยิ่งกว่าใจ
บังคับ ๕ นาที เราจะเอาคำบริกรรมบทใดก็ได้มาติดกับใจของเรา
เช่น พุทโธก็ได้ ธัมโม หรือสังโฆ อานาปานสติก็ได้
แต่ที่สำคัญ คือ ให้มีสติบังคับตลอด
พยายามฝึกสติให้ดี และไม่ต้องเสียใจว่า จิตเสื่อม
กรุณาทำไปเรื่อยๆ ตามโอกาส จิตก็จะดีไปเอง
งานภาวนา ท่านถือว่า มีคุณค่า มีน้ำหนักมากกว่างานกุศลทั้งหลาย
แม้ท่านผู้บรรลุไปก็ต้องผ่านภาวนาเสียก่อน
ผ่านภาวนาแล้วพ้นทุกข์ได้เลย
ให้พากันอุตส่าห์ พยายามนะ
คัดลอกจาก : หนังสือคติธรรมะพระหลวงตา
รวบรวมและจัดพิมพ์แจกเป็นธรรมทานโดยคณะศิษยานุศิษย์.
พิมพ์ครั้งที่ ๓. มีนาคม ๒๕๕๔,หน้า ๓๘ - ๔๕