มนุษย์ต่างเวียนว่ายในวัฏสงสาร ในกฎแห่งกรรม เปรียบง่ายๆก็เหมือนกับเทียนที่เมื่อใกล้จะหมดก็จะต้องมีเทียนเล่มใหม่มาต่อเรื่อยๆเพื่อต้องการให้เกิดแสงสว่างและแสงไฟนั่นเองมีความเร่าร้อนเปรียบดั่งกิเลสตัณหาที่สุมในจิตใจเป็นวงจร ตราบใดที่เทียนยังจุดต่อไปเรื่อยๆ กฎแห่งกรรมก็ย่อมหมุนไปดั่งกงล้อนั่นเอง เมื่อใดที่ไฟและเชื้อไฟหมด กิเลสก็ย่อมหมด การไม่หลงในกุศลมูลทั้งสาม หมั่นบำเพ็ญสมถกรรมฐาน วิปัสสนากรรมฐานเป็นต้นแล้ว เราก็จะไม่ต้องมาเวียนว่ายในสังสารวัฏนี้อีก(หันหลังให้แก่สิ่งที่เป็นกิเลสทั้งหลาย) ลื้องอบภิกขุ
