วันเวลาปัจจุบัน 27 เม.ย. 2024, 05:26  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


รวมกระทู้จากบอร์ดเก่า http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=7



กลับไปยังกระทู้  [ 18 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ต.ค. 2010, 23:22 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 17 พ.ค. 2009, 09:34
โพสต์: 1478

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


จางบางลางเลือน เขียน:
จะว่าไปแล้วจิ้งจกน้อยควรจะยังต้องเกาะผนังให้แน่นไว้ก่อนหากยังมีชีวิตอยู่บนผนัง

แต่ไม่ควรยึดถือมั่นหมายรักใคร่ในผนังที่เกาะ และไม่ควรมีความเห็นว่าเราเป็นผู้เกาะ
และไม่ควรมีความเห็นว่าสิ่งที่กำลังเกาะเป็นของเรา

ถ้าเป็นดังเช่นนี้แล้ว จิ้งจกน้อยก็จะมีอยู่บนผนัง และผนังก็มีจิ้งจกน้อย
อย่างชนิดที่จิ้งจกน้อยก็ไม่ติดในผนัง และผนังก็ไม่ติดในจิ้งจกน้อย

เป็นการมีอยู่ด้วยกันแนบชิดติดกันเหมือนน้ำกับใบบัว


:b8: :b8: :b8:


:b12: เหมือนแอบรังแก...จางบาง...เรยยย... :b16: :b13:

พอ...ถามกลับไปหน่อย...ทำเป็น 'จกน้อย ไม่ติดผนังเชียว...

คือ...


แล้วใครบ้างเล่าหนอที่สามารถ อยู่กับปัจจุบันได้

"เราไม่เคยอยู่กับอะไร... สิ่งที่อยู่กับอะไรนั่นคือ...อุปทาน-สังขาร"

ขอโทษค่ะ...จริง ๆ "เราไม่เคยอยู่กับอะไร" นั่นคือ...
เป็นมุมมองหนึ่ง...ของ 'จกน้อย เอง ซึ่งอาจจะไม่เกี่ยวกับทางธรรมเลย...มั๊ง...
แต่เป็น...อารมณ์พิจารณาอะไรเพลิน ๆ ของ 'จกน้อย เอง
แต่ดันไปหยิบคำทางธรรมมาผสมปะปน... :b12:
แบบว่า...พักหลัง...ขี้ลืม ก็เลยไม่ค่อยได้ระวังการใช้คำ... :b9: :b9:


คือ...ทุกครั้งที่เราเป็นผู้สังเกตสรรพสิ่ง...เราจะหยุดแล้วเห็นสิ่งที่เราสังเกตเปลี่ยนแปลง...
หรือไม่ก็สิ่งต่าง ๆ หยุดแล้วเราเปลี่ยนแปลง...
ไม่ว่าพิจารณาจากด้านไหน...มันมีการเปลี่ยนแปลงที่เป็นไปตามกฎธรรมชาติ...
แต่...ในพื้นหลังความเปลี่ยนแปลง...สิ่งที่คงที่ก็คือ...
การเปลี่ยนแปลงที่สัมพันธ์กัน...
เหมือนกับแผ่นวงกลมวงใหญ่...แล้วเราเอาปากกามาจุดลงบนแผ่น
จะสักกี่จุดก็ได้...แล้วหมุน... ไม่ว่าแต่ละจุดจะอยู่ห่างหรืออยู่ใกล้...
ต่างก็ก้าวเดินทางไปพร้อม ๆ กับเรา...

มันก็เลยเป็นทัศนะที่ ไม่เคยมีอะไรอยู่กับอะไร...
แต่...เราต่างก็คือความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน...

เห็น 'จกน้อย...เป็นคนแก่ธรรมไปได้...

อิ อิ ... 'จกน้อย ยังเป็นชาวเกาะ...จร้า... :b4: :b4:


แก้ไขล่าสุดโดย เอรากอน เมื่อ 14 ต.ค. 2010, 00:09, แก้ไขแล้ว 2 ครั้ง.

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 13 ต.ค. 2010, 09:52 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


น้อมเศียรเกล้า เขียน:
คุณลูกโป่งสวัสดีค่ะ

น้อมไม่เคยเข้ามาทักทายผู้อาวุโส วันนี้ขอเข้ามาสวัสดี เข้ามาอนุโมทนากับกระทู้และบทความธรรมะที่คุณลูกโป่งนำเสนอตลอดมาด้วยนะคะ

คำว่าอาวุโสในที่นี่ น้อมหมายถึงอาวุโสโดยธรรมค่ะ คุณลูกโป่งทำบุญมาก ไม่ว่าจะอายุมากว่าหรือน้อยกว่า ก็สามารถเรียกอาวุโสได้

หากมีธรรมะดีๆ ข้อคิดเตือนใจ กรุณาและแบ่งปันน้อมบ้างนะคะ

อนุโมทนาบุญกับทุกกระทู้และบทความค่ะ สาธุ :b8: :b8: :b8:


อ้อลืมแสดงความเห็นค่ะ...เวลาที่สำคัญที่สุดคือเวลาณปัจุบัน แต่คนที่สำคัญที่สุดคือ...

คนที่อยู่ต่อหน้าเราค่ะ :b47:


tongue สวัสดีค่ะ คุณน้อมเศียรเกล้า

:b1: ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ขอบคุณความรู้สึกดีดีที่มีให้นะคะ :b20:
ลูกโป่งก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ที่ได้มีโอกาสรับใช้พระพุทธศาสนา
ลูกโป่งว่า เราเกิดมาเป็นมนุษย์นี้แสนยาก ชีวิตนี้ก็สั้นนัก น้อยนัก
หากเรามัวแต่อยู่กับเรื่องของโลก ไม่เข้าสู่ทางธรรมบ้าง
ชีวิตของเราก็ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน
เราได้เกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว ต้องใช้อัตภาพมนุษย์ให้คุ้มค่ากับที่ได้เกิดมา
หมั่นสร้างสมบุญบารมี ละชั่ว ทำดี ทำจิตใจให้ผ่องใส
เพราะวันนั้นมาถึง...เราก็ไม่เสียดาย ว่าทำไมตอนนั้น...ไม่ทำ....
อย่ามัวประมาทกันอยู่เลย...อะไร อะไร มันก็ไม่แน่

สุขกาย สุขใจนะคะ

:b48: ธรรมรักษาค่ะ :b48:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 พ.ย. 2010, 17:13 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-2
Moderators-2
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 พ.ค. 2010, 13:34
โพสต์: 1654

งานอดิเรก: ฟังเพลง และฟังธรรมตามกาลเวลา
สิ่งที่ชื่นชอบ: อภัยทาน
อายุ: 39
ที่อยู่: กรุงเทพมหานคร

 ข้อมูลส่วนตัว




55.jpg
55.jpg [ 3.09 KiB | เปิดดู 1300 ครั้ง ]
:b48: อยู่กับปัจจุบันอย่างมีความสุข :b48:

“จงอยู่อย่างมีความหวังและป้าหมายของชีวิต จำไว้ว่าชีวิตคนเราย่อมมีทั้งความสุขและความทุกข์ ปะปนกันไปเป็นธรรมดา อยากให้ชีวิตมีความสุขก็จงละเว้นสิ่งที่ก่อให้เกิดทุกข์เสีย”

ความสงบสุขของจิตใจของคนเรา สามารถจัดได้จากการที่เราสามารถใช้ชีวิตอยู่ในปัจจุบันว่า….มีมากน้อยแค่ไหนไม่ว่าเมื่อวานนี้ หรือปีที่ผ่านมาจะเกิดขึ้น นั่นคือ อดีตที่ไม่หวานกลับมาอีกแล้ว และไม่ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นแต่สิ่งนั้น ก็ยังมาไม่ถึงนั่นคืออนาคต ชีวิตของเราต้องอยู่กับปัจจุบันเท่านั้น

สถิติของคนที่เจ็บทั้งโรคจิตโรคประสาทเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากใช้เวลาส่วนมากคิดวิตกกังวลกับหลายสิ่งหลายอย่างในเวลาเดียวกัน เรารู้ตัวเองหรือไม่ว่า เราได้ปล่อยให้ปัญหาในอดีตและความห่วงใยในอนาคตเข้าครอบงำชีวิตในปัจจุบันอย่างสิ้นเชิง จนตัวเรากลายเป็นคนคิดมาก วิตกกังวล เครียดไม่มีความสุข

ถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องปรับเปลี่ยนความคิดเราใหม่ เพื่อการเรียนรู้ที่จะมีชีวิตอยู่ในปัจจุบันอย่างมีความสุข

ลืมอดีตเสีย อดีตคือ สิ่งที่ผ่านไปแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้ ทำได้แค่จำไว้เป็นบทเรียนหรือเป็นอุทาหรณ์สอนใจ

เลิกกังวลกับอนาคต ถ้าเรามามัวเมาแต่วิตกกังวล หวั่นเกรงว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นในอนาคต มันเท่ากับว่าเราได้เลื่อนโอกาสและความจำเป็นเร่งด่วน ตลอดจนความสุขที่แท้จริงออกไปเรื่อย ๆ หรือเท่ากับว่าเป็นแรงจูงใจตัวเองว่า สักวันหนึ่งทุกสิ่งทุกอย่างจะดีขึ้นกว่านี้ จนกระทั่งสักวันหนึ่งนั้นไม่เคยเกิดขึ้นเลยในความเป็นจริง

มาอยู่กับปัจจุบันดีกว่า ชีวิตจริงของคนเราก็คือ จำไว้ว่าชีวิตคนเราย่อมมีความสุข ความทุกข์ ปะปนกันไปเป็นธรรมดาอยากให้ชีวิตมีแต่ความสุข ก็จงละเว้นสิ่งที่เกิดทุกข์เสีย

ที่มา :: โรงพยาบาจิตเวชขอนแก่นราชนครินทร์

กราบอนุโมทนาบุญกับท่านผู้เจริญในธรรมและกัลยาณมิตรทุกท่านค่ะ tongue tongue tongue

.....................................................
ธรรมอำนวยพร
ขอให้.....มีจิตที่รู้ ที่ตื่น ที่เบิกบาน (พุทธะ)
ขอให้.....ทำการงานด้วยความสุข (อิทธิบาทสี่)
ขอให้.....ขจัดทุกข์ได้ด้วยปัญญา (อริยสัจสี่)
ขอให้.....มีดวงตาที่เห็นความจริง (ไตรลักษณ์)
ขอให้.....เจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไปด้วยไตรสิกขา (ศีล, สมาธิ, ปัญญา)
แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 18 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ธรรมโฆษ และ บุคคลทั่วไป 64 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร