เ ข้ า วั ด ทำ ไ ม
พระอาจารย์ชยสาโรภิกขุ
สถานพำนักสงฆ์บ้านบุญ บ้านไร่ทอสี จ.นครราชสีมา
จงมีสติเป็นที่พึ่ง
เรามีสติที่ไหนก็อยู่กับธรรมะที่นั้น ไม่ผิดพลาดในที่นั้น
สถานที่เราอยู่ถึงจะกลางกรุงก็ตาม
มีสติอยู่ในใจก็สงบเหมือนวัดป่าได้
ส่วนผู้อุตส่าห์มาอยู่ในวัดแล้วปล่อยสติให้ขาดบ่อยๆ
ในขณะที่ไม่รู้ตัว วัด ก็ไม่ใช่ วัด สำหรับผู้นั้น ในขณะนั้น
ซ้ำร้าย เผลอแล้วอาจทำลายบรรยากาศที่อบอุ่น
และสามัคคีของชาววัดคนอื่นไปเสียด้วย
เพราะผู้ไม่มีสติ ทำอะไรมักไม่คำนึงถึงผลกระทบต่อคนอื่น
เชื่อฟังแต่อารมณ์ความรู้สึกนึกคิดของตัวเอง
จึงพร้อมที่จะทำให้คนอื่นที่ตั้งใจมาอยู่วัด
ไม่ค่อยได้อยู่วัดเหมือนกัน
บาปกรรมก็ทวีขึ้น ความสงบได้แต่ชื่อ
ฉะนั้น ผู้ต้องการอยู่ที่วัด อย่าให้แม่เหล็กแห่งโลกดึงดูดไป
สำรวมกาย วาจา ใจ เพื่อประโยชน์ตนและประโยชน์คนอื่น
เอาใจเขาใส่ใจเรา
มาตรฐานของวัดมันสูงกว่ามาตรฐานของสังคมโลก
บางสิ่งที่ชาวโลกเขาทำกัน โดยถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา
คนวัดรังเกียจถือว่าไม่ธรรมดาสำหรับผู้ละอายและเกรงกลัวบาป
ถ้าธรรมดาก็ธรรมดาของกิเลส
ไม่ใช่ธรรมดาของทางสายกลาง
คนที่อยู่ในที่รกรุงรัง เขาเห็นของสกปรกก็ไม่ค่อยได้คิดอะไร
เพราะถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาของที่รก
แต่คนที่อยู่ในที่สะอาด ก็รู้สึกว่าของสกปรก
แม้แต่เล็กน้อยเป็นมลทิน รู้สึกว่าเป็นปัญหาที่ต้องแก้
(มีต่อ)
สาธุ สาธุ สาธุค่ะ...คุณโรส
ธรรมรักษาค่ะ 
เข้าวัดทำไม