เป็นบัณฑิต
ผู้ถึงความดับกิเลสด้วยมรรค(ทาง)ที่ตนอบรมแล้ว
ข้ามพ้นความสงสัยเสียได้
ละความไม่อยากและความอยาก ได้เด็ดขาด
อยู่จบพรหมจรรย์(บรรลุธรรม)สิ้นภพใหม่แล้ว
ผู้นั้นบัณฑิตกล่าวว่า เป็นภิกษุ
ผู้ใดมีกิเลสสงบแล้ว
ละบุญและบาปได้แล้ว
ปราศจากกิเลสธุลี
รู้โลกนี้และโลกหน้า
ล่วงพ้นความเกิดและความตายได้
เป็นผู้ที่คงเห็นปานนั้น
ผู้นั้นบัณฑิตกล่าวว่า เป็นสมณะ
ผู้ใดอบรมอินทรีย์(กายและจิต)แล้ว
แทงตลอดโลกนี้และโลกอื่น
ทั้งภายในทั้งภายนอก
อบรมตนแล้วรอเวลาชีวิตสิ้นอยู่
ผู้นั้นบัณฑิตกล่าวว่า เป็นผู้ฝึกตนดีแล้ว
ผู้ใดพิจารณาอายตนะ(สื่อติดต่อ)ทั้งสองคือ
อายตนะภายใน(ตา,หู,จมูก,ลิ้น,กาย,ใจ)
และอายตนะภายนอก(รูป,รส,กลิ่น,เสียง,สัมผัส,อารมณ์)
แล้วเป็นผู้มีปัญญาอันบริสุทธิ์
ก้าวพ้นธรรมดำและธรรมขาวได้แล้ว
ผู้นั้นท่านผู้รู้ทั้งหลายกล่าวว่า เป็นบัณฑิต
พระไตรปิฏกเล่ม ๒๕ สภิยสูตร ข้อ ๓๖๖-๓๖๘
| ไฟล์แนป: |
|
mongkol02-58.jpg [ 17.3 KiB | เปิดดู 1929 ครั้ง ] |
