ถาม ถ้าหากเราต้องการให้ผลของการปฏิบัติธรรมก้าวหน้ายิ่งขึ้น เราต้องมีการปฏิบัติตนอย่างไร
ตอบ ก็ต้องมีความเพียรอยู่ตลอด คือ ต้องมีอิทธิบาท ๔ เป็นหลักอยู่ตลอด
๑. มีฉันทะ ความพอใจอยากปฏิบัติอยู่
๒. มีวิริยะ เดินจงกรมนั่งภาวนาอยู่
มีความเพียรในการปฏิบัติ ไม่ได้ปล่อยปละละเลยในหน้าที่ของตน
๓. จิตตะ เอาใจฝักใฝ่
ตื่นขึ้นมาก็กราบระลึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
เสร็จแล้วก็นั่งสมาธิ การไหว้พระสวดมนต์อะไร เราไม่ขาด
กิจวัตรของตนเอง สีฟันอยู่ก็นึกว่าเราจะปฏิบัติ
เราจะเดินจงกรม เราจะนั่งภาวนา เราจะรักษาศีล
เราจะปฏิบัติตนเองให้ดีอยู่อย่างนั้นแหละ เรียกว่า จิตตะเอาใจฝักใฝ่
ไม่ปล่อยปละละเลยกิจการงานของตน
ไม่มัวแต่คุยกันในอันที่จะทำให้เสียกาลเสียเวลา
๔. วิมังสา ตรึกตรองดูเหตุผลในการปฏิบัติของตนถูกต้อง ก็จะได้สำเร็จมีความสุข
เมื่อมาปฏิบัติต้องตั้งใจปฏิบัติจริง ๆ พระพุทธเจ้าท่านสอนไว้ว่า
วิริ เย ทุกขมัจเจติ คนจะก้าวล่วงทุกข์ไปได้เพราะความพากเพียร
เพราะประโยคความพยายามของคนที่จะเดินทางไปเมืองโน้น
เขาจะมีความตั้งใจที่ก้าวขาไปเรื่อย ๆ ตลอด
เหมือนกับคนที่มีความเพียร เขาจะไม่หยุดอยู่ เราจะไปเรื่อย ๆ เรียกว่าคนมีความเพียร
คนไหนไปยืนอยู่ คนนั้นถึงที่หมาย ก็คือคนขี้เกียจ ไม่ทำ นั่งภาวนาก็ไม่นั่ง
ไหว้พระสวดมนต์ก็ไม่เอา มีแต่นอนแบกหมอนอยู่นั่นแหละ
แล้วอย่างนี้มันจะไปถึงไหน ก็ถึงเข้าฌานลึกหลับ ๆ แล้วก็ฝัน
ฝันไปโน้นฝันไปนี้อยู่ แบบนี้มันก็ไม่ถึงไหนแหละ
ก็เหมือนคนที่เดินทางไปบ้านโน้นเมืองนี้
แล้วไปเห็นเขาฉายหนังอยู่กลางทาง ก็ไม่ไปต่อ ยืนดูหนังอยู่ที่นั่นแหละ
นี่คนที่เดินทางไม่ถึงที่ ๆ จะไป คนที่ไม่มีความเพียร
เห็นคนเล่นดนตรี ร้องเพลง ก็ไปยืนดูเฝ้าอยู่นั่นแหละ
ก็เลยเดินทางไปไม่ถึงเมืองนั้นสักที เพราะอุปสรรคที่เกิดในระหว่างทางมีหลายอย่าง
มีหมอลำซึ่งก็เป็นอุปสรรคหนึ่ง จะไปเมืองข้างหน้าก็ไปไม่ถึง
จะมาเมืองเหนือก็มาติดซออยู่กลางทางไปไม่ได้ ไปยืนฟังซออยู่กับเขา
เดี๋ยวเขาไปเล่นดนตรี ก็ไปติดดนตรีกับเขา เขาฉายหนังอยู่ก็ไปติดหนัง
ก็เลยทำให้ไม่ถึงบ้านหรือหมู่บ้านนั้น เพราะมันมืดเสียก่อน
นี่คนที่ไม่ทำความเพียร ไม่ก้าวขาเดิน
แต่อีกคนเขาไม่สนใจ เขาก้าวขาเดินไปเรื่อย ๆ
เขาก็จะไปถึงหมู่บ้านที่จะไป เขาก็มีความสุขเมื่อเขาไปถึงแล้ว
เขาเดินไม่หยุด เดินไปเรื่อย ๆ ไม่ติดหนัง ลิเก ละคร
เขามองแล้วเขาก็ไปเรื่อย ๆ คนนี้ต้องการที่จะไปจุดหนึ่งที่มันสบาย ๆ
ไปนอนหลับสบายอยู่ที่โน้น ก็คือ การพ้นทุกข์
การทำความเพียรของเขาก็แก่กล้าขึ้นไปเรื่อย ๆ
เหมือนเราเป็นนักเรียน เราตั้งใจศึกษาเล่าเรียน ไม่ได้ทิ้งการศึกษาเล่าเรียน
ตื่นขึ้นมาล้างหน้าสีฟันอยู่ เราจะไปศึกษาเล่าเรียนหาวิชาความรู้
เตือนจิตใจของตนเองอยู่ตลอด
มีความเพียรอ่านหนังสืออยู่ ไม่ปล่อยปละละเลย ในการดูหนังสือ
กลับมาบ้าน มีการบ้านอะไรก็ทำ ไม่ต้องไปเมาอยู่กับโทรทัศน์กับละคร
ทำกิจการงานเจ้าของให้มันเสร็จ ๆ ก็อ่านหนังสือ
พรุ่งนี้จะไปเรียน หรือจะมีการสอบ เขาก็ตั้งใจ เขามีความเพียร
ฉันทะ มีความพอใจในการศึกษาเล่าเรียนอยู่แล้ว
วิริยะ ดูหนังสืออยู่แล้ว เพียรไปโรงเรียนอยู่ไม่ขาด จิตตะ เอาใจฝักใฝ่
กำลังล้างหน้าสีฟันอยู่ก็เตือนตัวเอง ว่าเราไม่ใช่มาเล่นนะ
เรามาศึกษาหาปัญญาวิชาความรู้ เพื่อที่จะไปเลี้ยงดูตนเองให้มีความสุขนะ
ตัวนี้เป็นจิตตะ เอาใจฝักใฝ่ในหน้าที่การงานของตน
ก็เลยไม่โดดร่มไปไหน คนนั้นก็จะเรียนจบ เพราะเขาไม่ไปเที่ยว
เขามีความขยันหมั่นเพียร เขาก็เลยเรียนจบ
ตรึกตรองมีเหตุผลแล้ว เมื่อสำเร็จการศึกษา มีงานทำ มีความสุข มีเงินเดือนใช้
ที่มา...ถาม-ตอบปัญหาธรรมะ
พระอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาปทีโป
วัดอรัญญวิเวก (บ้านปง)
ต.อินทขิล อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ ๕๐๑๕๐
รวมคำสอน “พระอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาปทีโป” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38758
หลวงปู่ตื้อแนะนำเรื่องนิมิตให้แก่ “พระอาจารย์เปลี่ยน” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=4&t=57719
อดีตชาติของ “ท่านพระอาจารย์เปลี่ยน” ที่เขาวังเพชรบุรี http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=4&t=58256
ขอบคุณค่ะ คุณลูกโป่ง ก็จะพยายามเพียรปฏิบัติให้ได้ค่ะ 
เพราะประมาณเห่อ..... 
ด้วยค่ะ
ธรรมะขอบคุณค่ะ คุณบัวไฉน สาธุ...สาธุ 
ดีใจด้วยนะคะคุณ O.wan ที่ได้มุมสงบเป็นส่วนตัวที่บ้านแล้ว
ขอบคุณที่คอยเป็นกำลังใจเสมอนะคะ
