ความทุกข์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
หลวงพ่อทูล ขิปฺปปญโญ
ถ้าตัดเหตุที่ให้เกิดทุกข์ขาดไปจากใจได้
ก็เท่ากับตัดกระแสของวัฏฏะ หรือความหมุนเวียนให้หมดไป
การพิจารณาวัตถุแต่ละอย่างให้ลงสู่หลักสัจธรรม คือ ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา
การพิจารณาทุกข์เกี่ยวกับวัตถุ
ก็ให้ดูจิตที่มีความยึดถือในวัตถุนั้นในหลักความจริง
ให้พิจารณาว่าวัตถุนั้น ไม่มีอะไรเป็นของของเราที่แน่นอน
ถ้าเรามีความยินดี จิตมีความผูกพันในวัตถุนั้นมากเกินไป
เมื่อวัตถุนั้นหายไป ฉิบหายไปด้วยวิธีใด
ความทุกข์ใจที่มีความอาลัยในวัตถุนั้น ๆ ก็จะเกิดความพิไรรำพันร้องไห้
เกิดความเสียใจทุกข์ใจ เป็นลมล้มไปโดยไม่มีสติรู้ตัว
นี้ก็เป็นความทุกข์ที่เกิดขึ้นจากผู้ไม่เคยพิจารณาให้จิตได้รู้ได้เห็นตามหลักความจริง
ใช้สติปัญญาหยั่งลงสู่หลักสัจธรรม
เพื่อลบล้างความเข้าใจเดิมที่มีความผูกพันอยู่ในกาม
ถอนความยึดมั่นของจิตที่หลงผิดติดอยู่ในวัตถุกาม กิเลสกาม
ด้วยความพยายามเต็มที่ ให้จิตมีความรู้เห็นโทษ รู้เห็น ทุกข์ รู้เห็นภัย
ให้รู้ เห็นความเสียใจ ที่เกิดขึ้นจากกามคุณอย่างชัดเจน
ปัญญาพิจารณาได้มากน้อยเท่าไรนั้น คือเป็นปัญญาของเราโดยตรง
ความรู้ความฉลาด ความเฉียบแหลม
ความรู้รอบในสรรพกิเลส ทั้งหลายที่มีอยู่ในใจ
ก็จะใช้ปัญญาที่เราสร้างขึ้นมานี้เอง
เป็นอาวุธเพื่อสังหารกิเลสตัณหาให้หมดไปจากใจ
เหตุปัจจัยที่มีการหมุนเวียนอยู่ในภพทั้งสาม
ก็เนื่องจากตัณหาคือความอยากตัวนี้เป็นเหตุ
ถ้าดับเหตุนี้ได้แล้ว ภพทั้งสามก็หมดปัญหาไป
ที่มา... http://www.kaskaew.com/
