มูลของศาสนาเบื้องต้นเกิดจากจิตจากใจ
จิตใจเป็นบ่อเกิดของพุทธศาสนา
โลกอันนี้เป็นของวุ่นวี่วุ่นวายแต่ไหนแต่ไรมา พระพุทธเจ้าเกิดขึ้นมาที่ใจ พุทธะเกิดที่ใจ
ใจมันเข้าถึงผู้รู้แล้ว ก็เข้าถึงพุทธะ พุทธะ คือผู้รู้ คือผู้เห็น เห็นเหตุเห็นผลเห็นเรื่องราวต่างๆ
เห็นสิ่งแวดล้อมเรื่องใจนั้น เช่น เห็นความโลภ ความโกรธ ความหลง มันเกิดจากใจนั้น
เมื่อความโลภ ความโกรธ ความหลง มันเกิดขึ้นมาแล้ว
พระพุทธเจ้าก็เกิดขึ้นมาจากความโลภ ความโกรธ ความหลง
อันนั้นละ เห็นความโลภ ความโกรธ ความหลง
จึงค่อยเป็นพุทธะกิเลสมันเกิดจากนั้น ไม่ใช่เกิดที่อื่น
เราปฏิบัติฝึกหัดตามพระองค์ ครั้นไปเห็นเรื่องใจ คือบ่อเกิดแห่งพุทธศาสนา
คือคำสอนของพระพุทธเจ้า เราก็ละความโลภ ความโกรธ ความหลงได้ไม่มีอะไร
กิเลสทั้งหลาย อายตนะ ขันธ์ห้า ทั้งปวงหมด มันออกไปจากนั่นทั้งนั้น
ไม่มีใจแล้วไม่มีขันธ์ห้าที่จะต้องชำระหรอก
กิเลสทั้งหลายร้อยแปดพันประการมันเกิดจากใจอันเดียว
กิเลสมันเกิดที่ใจ พระพุทธเจ้าก็ชี้ลงที่ใจน่ะซี ที่พระองค์ทรงรู้ ก็รู้ที่ใจ
ครั้นรู้ใจแล้วก็รู้กิเลสทั้งปวงหมด ของพรรค์นั้นจะไปถืออะไรของภายนอกถือภูตผีปีศาจ
เชื่อมนต์คาถาอาคมทั้งปวง ครั้นถ้าเกิดจากใจแล้วมันจะไปถืออะไรนอกจากใจนั่น
จับเอาที่ใจนั่นให้มันแน่นแฟ้น มันก็รู้ขึ้นมาน่ะซี
: หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
http://www.thewayofdhamma.org/page3_1_2/57.html
:: ประวัติและคำสอน “หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43000
