เพราะเหตุใดการพบความสุขแท้ถึงต้องเพ่งไปที่ทุกข์ และการแสวงหาความหมายของชีวิตจึงต้องระลึกถึงความตาย
....คัดลอกบางตอนจาก บทสัมภาษณ์พระอาจารยมิตซูโอะ คเวสโก "เมื่อซากุระผลิบานเป็นดอกบัว" นิตยสาร Secret
เพราะมันเป็นความจริงของชีวิต พระพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ว่า ชีวิตนี้เป็นทุกข์
ไม่ว่าจะเป็นการที่เราต้องอยู่กับคนหรือสิ่งที่ไม่ชอบใจ การพลัดพรากจากคนที่เรารัก
หรือไม่ได้ในสิ่งที่ปรารถนาก็ดี สิ่งเหล่านี้เป็นทุกขสัจจะ หรือทุกข์เหล่านี้ล้วนแต่เป็นความจริง
ซึ่งถ้าเรามัวคิดแต่จะแสวงหาลาภ เงินทอง ยศ ตำแหน่ง ยกย่องสรรเสริญ ความสุขต่างๆ
ที่มนุษย์ส่วนใหญ่พากันแสวงหา ก็ไม่มีทางที่จะหลุดพ้นจากทุกข์ได้ ถึงจะปฏิบัติธรรมเป็นร้อยปีก็ตาม
ดังนั้นมนุษย์เราจึงควรพิจารณาถึงความเกิด ความแก่ ความเจ็บ หรือความตาย ว่าทั้งหมด
ล้วนเป็นความทุกข์ทีเป็นความจริง แต่ถึงอย่างนั้นเราก็สามารถมีความสุขในท่ามกลางความทุกข์ได้
หากเรามีเมตตากับตัวเอง อย่างน้อยถ้ามีสุขภาพใจดี เราก็สามารถยอมรับความจริงได้ว่า
เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับร่างกายเราก็ดี รอบตัวเราก็ดี ทุกสิ่งล้วนมีแต่ทุกข์ พระพุทธเจ้าเอง
ก็ยังห้ามไม่ได้ เมื่อเรารับความจริงนี้ได้แล้ว จากนั้นก็ให้เพ่งไปที่ใจ ให้ใจเป็นประธาน
เพราะทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นที่ใจ ไม่ว่าจะเป็นเหตุแห่งทุกข์ การดับทุกข์ วิถีปฏิบัติ หรือการมีความสุขก็ตาม
ดังนั้นหากเราตั้งใจว่าจะค้นหาความสุขที่แท้จริงก็ต้องเกิดจากการยอมรับความทุกข์ของชีวิต
โดยรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ คือตัวทุกข์ แล้วจากนั้นจิตใจก็จะโอปนยิโก (การน้อมนำธรรม
เข้าสู่ตัวจนพบความสงบแห่งจิตใจ)
มีต่อ......
