การฝึกหัดสมถะ (ที่เรียกว่า ฌาน สมาธิ) นี้
ความประสงค์ที่แท้จริงในทางพุทธศาสนา
ก็คือ ต้องการความสงบแห่งจิต
เพื่อรวบรวมกำลังใจให้มีพลังอันเข้มแข็งอยู่ในจุดเดียว (ที่เรียกว่า เอกัคคตารมณ์) อันเป็นมูลฐานให้เกิดความรู้ความฉลาด สามารถรู้แจ้งเห็นจริงในสภาวธรรมทั้งหลาย ด้วยญาณทัสนะและขจัดสรรพกิเลสบาปธรรมทั้งปวงให้สิ้นไป
มิใช่เพียงเพื่อ จะนำไปใช้ด้วยเหตุอื่นภายนอก มีการนำไปใช้ในทางวิทยาศาสตร์แขนงต่างๆ เป็นต้น
แต่เป็นการชำระใจให้ผ่องใสโดยเฉพาะ มีนิวรณ์ ๕ เป็นต้น
แต่เมื่อฝึกหัดให้ชำนาญแล้ว จะนำไปใช้ในทางใดก็ได้ตามประสงค์
ถ้าหากการใช้นั้นไม่ทำให้เกิดโทษแก่ตนและคนอื่น
: มรรควิถี หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
http://www.thewayofdhamma.org/page2/moradok24.html
สาธุ 
อาจจะไป ๆ มา ๆ 
ระลึกถึงและเป็นห่วงค่ะ