ถาม : เรารู้ว่าโลภไม่ดีแต่โลภไปแล้ว จริงๆ แล้วมันไม่ได้ยอมรับ แล้วทำอย่างไรมันถึงจะยอมรับล่ะครับ
ตอบ : รู้ความโกรธไม่ดี ความโลภไม่ดี ความทุกข์ไม่ดี มันรู้แต่ความรู้นี้ยังแก้มันไม่ได้ คราวนี้ไม่ต้องรู้ให้มาก
มาทำเอามาสร้างสติ
เราอยู่กับความรู้นานๆ ความหลงมันก็จะหมดไป
สมมติว่าความหลงมันมีตัวมีตน ก่อนที่มันจะรู้ต้องหลงก่อน
ก่อนจะทำต้องหลง ก่อนจะทุกข์ต้องหลง
ถ้าไม่หลงมันก็ไม่รู้ โลภเป็นผลของความหลง
ทุกข์เป็นผลของความหลง โกรธเป็นผลของความหลง
มันมีอยู่สองอย่าง หนึ่งรู้ สองหลง
เวลาหนึ่งความรู้จะไปอยู่กับความหลงจะไปห้ามไม่ได้
เพราะฉะนั้นความรู้จึงใช้ไม่ได้
ทำไมจึงว่าใช้ไม่ได้
ความโกรธดีไหมทุกคนรู้ว่ามันไม่ดีแต่ทำไมเราจึงโกรธ ทำไมเราจึงทุกข์
หลวงพ่อคำเขียน สุวณฺโณ
ที่มา...หลวงพ่อคำเขียน สุวณฺโณ
แสดงธรรมและตอบปัญหาธรรม
เรื่องสติปัฏฐาน ๔ (ตอนที่ ๒)
