มองตัวเองแทบทุกหัวตัวคนคงไม่มีใครมองตัวเองแล้วเห็นความจริง
เนื่องจากแทบไม่มีใครมองตัวเอง หรือมองโดยที่ไม่ลำเอียงในความดีของตัวเอง
ไม่มีใครโต้เถียงผู้อื่นแล้วบอกคนอื่นว่าฉันเเลวมีเพียงการประชดเท่านั้นเป็นการยากที่เราจะมองความเป็นจริงในตัวเราได้
เพราะเรามองเห็นแต่กิเลสบังทุกข์(ติดตามเรื่องกิเลสบังทุกข์)ไม่เห็นความเป็นจริงมีบ้างเมื่อ
ที่เราใกล้ที่จะเห็นแล้วกลับรู้สึกว่ามันรับยังไม่ได้ที่จะรู้จะเห็น
เราจึงมองแต่สิ่งที่อยู่นอกตัวเราที่ด้อยกว่าเรามองคนอื่นหาข้อที่ตำหนิเขาได้เพราะว่าคิดว่าเราดีกว่า
เขาแน่ในข้อนี้แต่
คิดใหม่เถิดมองให้เห็นในตัวเราดีกว่าพระพุทธเจ้าเรียนเยอะ ทำหลายอย่าง
สุดท้ายก็ยุติที่ การเห็นความเป็นจริงในกาย
คือ อริยสัจที่มีในตัวทุกผู้ทุกคน
ธรรมแท้หาได้อยู่ที่ไหนไกลไม่ ก็ในกายเรานี่แหละเด้อ

มองอะไรที่เห็นยากที่สุดแต่มองเห็นแล้วประเสริฐที่สุด

ตอบ มองให้เห็นว่าไม่มีตน คงยากสุดๆ และ ถ้ามองไม่เห็นได้จริงๆ คงประเสริฐสุดๆ

อย่าถือสากันนะ มันเป็นความฝันของคนแก่ๆ คนหนึ่งน่ะ

เห็นอะไรยากที่สุด เห็นแล้วประเสริฐที่สุด
ตอบ:เห็นแจ้ง เห็นยากที่สุด แต่เห็นแล้วประเสริฐที่สุด

เห็นอะไรง่ายที่สุด เห็นแล้วประเสริฐที่สุด
ตอบ:เห็นปัจจุบัน เห็นง่ายที่สุด และเห็นแล้วประเสริฐที่สุดเหมือนกัน

ชินเชา
กายคือ ร่มโพธิ์ ต้นโตใหญ่
จิตคือ กระจกงด งามสดใส
หมั่นเช็ดถู ดูปัด กวาดเรื่อยไป
ฝุ่นจะเกาะ ลงที่ใด ใช่ไหมเอย

เว่ยหลาง
ไม่มีกาย ไม่มีโพธิ์ ที่โตใหญ่
ไม่มีจิต กระจกใส ใคร่เฉลย
มีแต่ว่าง ว่างจริงจริง สิ่งคุ้นเคย
ฝุ่นก็เลย ไร้ที่เกาะ เพราะว่างวาง