เรื่องของชายที่รักภรรยามาก
ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ณ ประเทศศรีลังกา มีชายคนหนึ่งแอบเป็นชู้กับภรรยาของพี่ชาย หญิงนั้นต้องการอยู่ร่วมกับชายชู้ จึงรบเร้าให้ชายชู้ฆ่าสามีของตนเสีย เขาทนคำรบเร้าไม่ได้ก็ใจอ่อน จึงฆ่าพี่ชายตามแผนของหญิงนั้น
ชายผู้เป็นสามีตายแล้วไปเกิดเป็นงูเขียวด้วยความผูกพันในภรรยา งูนั้นชอบทิ้งตัวจากหลังคาบ้านลงมาที่หญิงนั้นเป็นประจำ นางเข้าใจว่างูนั้น คืออดีตสามีจึงสั่งให้ชายชู้ฆ่าเสีย
เมื่อตายจากความเป็นงูแล้ว ก็ไปเกิดเป็นสุนัขในบ้าน เพราะความผูกพันในภรรยายังรุนแรงอยู่มาก สุนัขนั้นจึงติดตามนางไปทุกหนแห่ง ทำให้นางถูกชาวบ้านล้อเลียนให้อับอาย จึงขอให้ชายชู้ฆ่าสุนัขเสีย
ต่อมาชายคนนั้นได้ไปเกิดเป็นลูกวัวในบ้านนั้นอีก และคอยติดตามนางไปทุกหนแห่งเหมือนในชาติก่อน นางก็ให้ชายชู้ฆ่าลูกวัวอีก เมื่อตายจากความเป็นวัวแล้ว เพราะความผูกพันที่ยังเหนียวแน่นอยู่ ได้นำให้ไปเกิดในครรภ์ของอดีตภรรยา
เมื่อเกิดเป็นมนุษย์ เด็กนั้นสามารถระลึกชาติได้ เด็กจำได้ว่าชาติที่ผ่านๆมา ตนถูกภรรยาสั่งให้ฆ่าถึง ๔ ครั้ง จึงเกิดความแค้นใจว่าได้มาเกิดในครรภ์ของศัตรู เมื่อนางพยายามจะอุ้มหรือแตะต้องตัว เด็กก็ร้องไห้ทุกครั้ง ผู้เป็นปู่จึงรับไปเลี้ยงดู
ครั้นเมื่อเด็กเจริญวัยขึ้นพอพูดได้ ปู่ได้ถามถึงเหตุที่ร้องไห้ เด็กไก้ตอบว่า หญิงคนนั้นมิใช่แม่ แต่เป็นศัตรูที่สั่งให้ฆ่าตนมาแล้วถึง ๔ ชาติ เมื่อปู่ได้ทราบความจริง ก็เกิดความสลดใจ จึงพาหลานไปบวช ต่อมาได้ปฏิบัติธรรมจนบรรลุเป็นพระอรหันต์ทั้ง ๒ คน
เรื่องนี้แสดงให้เห็นถึงความผูกพันอันเป็นเหตุให้เกิดใหม่ในที่ซึ่งตนผูกพันอยู่ และยืนยันให้เห็นอีกว่า ตัณหาเป็นต้นเหตุให้เกิดใหม่อยู่เรื่อยไป ไม่พ้นไปจากสังสารวัฏได้
จนกว่าจะบรรลุเป็นพระอรหันต์ผู้กำจัดตัณหาได้โดยสิ้นเชิง จึงจะพ้นจากกองทุกข์ทั้งปวงได้.
.. 
..
ศรัทธา...เป็นธรรมที่ชื่นบานในสิ่งที่เป็นคุณ เช่นมีศีล เป็นต้น
ตัณหา...เป็นธรรมที่ชื่นบานในสิ่งที่เป็นโทษ
ศรัทธา...ไม่ปล่อยวางในวัตถุที่ควรเลื่อมใส เช่นไม่ปล่อยวางในพระรัตนตรัย
ตัณหา...ไม่ปล่อยวางในวัตถุที่ยึดถือไว้ ที่ยินดีติดใจ
..ศรัทธา...เป็นธรรมที่ชื่นบานในสิ่งที่เป็นคุณ เช่นมีศีล เป็นต้น
ตัณหา...เป็นธรรมที่ชื่นบานในสิ่งที่เป็นโทษ
ศรัทธา...ไม่ปล่อยวางในวัตถุที่ควรเลื่อมใส เช่นไม่ปล่อยวางในพระรัตนตรัย
ตัณหา...ไม่ปล่อยวางในวัตถุที่ยึดถือไว้ ที่ยินดีติดใจ