ชีวิตเปรียบเหมือนน้ำค้างยามรุ่งอรุณ
เราตื่นขึ้นมาลุกไปเดินจงกรม
มองเห็นน้ำค้างใสพราวอยู่บนยอดหญ้า
แต่พอเดินวงกลับมาอีกรอบ
น้ำค้างบนยอดหญ้าอันตรธานไปแล้ว
ชีวิตเหมือนพยับแดดที่เต้นเร่า พราวแพรวระยิบระยับ
ใครที่ขับรถไปตามถนนในช่วงเวลากลางวัน
จะมองเห็นว่าเหมือนมีทะเลขวางอยู่ข้างหน้า
เห็นพยับแดดวับวามอยู่เต็มด้านหน้า
แต่พอขับไปถึงที่เข้าจริงๆ
กลับพบว่าพยับแดดเหล่านั้นไม่มีตัวตนเสียแล้ว
ชีวิตของเราก็เช่นนั้น
ความหนุ่มความสาวเราอย่าไปหลงครอบครองยึดติด
เผลอไม่กี่ปีตีนกาก็ขึ้นแล้ว
เห็นไหมว่า ชีวิต ร่างกาย มันเปลี่ยนแปลงเร็วยิ่งกว่าพยับแดด
ชีวิตเหมือนรอยขีดบนผิวน้ำ
หากเราลองเอาไม้ขีด ที่ผิวน้ำเร็วๆ
ก็จะเห็นน้ำแหวกเป็นเส้นเป็นแนวตามรอยไม้
แต่เมื่อยกไม้ขึ้นมาเพียงชั่วพริบตาน้ำก็กลืนกันสนิท
ไม่มีเส้นให้เห็นอย่างเดิมอีกแล้ว ชีวิตแสนสั้นเช่นนี้เอง
ดังนั้น หากยังมีชีวิตอยู่เป็นปกติดี จะทำความดีอะไรก็ต้องรีบทำ
เพราะหากประมาทพลาดพลั้งไปเพียงแวบเดียว
ชีวิตอาจปลิดปลิวหายไปได้ทันที
ชีวิตสั้นอย่างนี้ ความตายเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา
ความประมาทเป็นทางแห่งความตาย
คัดบางส่วนมาจาก... หนังสือ...สบตากับความตาย
โดย พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี (ท่าน ว.วชิรเมธี)
