ก า ร ทำ ดี ต้ อ ง ไ ม่ มี พ อ
การทำดีต้องไม่มีพอ ต้องทำให้ยิ่งขึ้นอยู่เสมอ
เพราะไม่มีใครอาจประมาณได้ว่าเมื่อใดจะตกไปในที่มืดมิดขนาดไหน
ต้องการแสงสว่างจัดเพียงใด
ถ้าไม่ตกเข้าไปในที่มืดมิดมากมายนัก มีแสงสว่างมากไว้ก่อน
ก็ไม่ขาดทุนไม่เสียหาย
แต่ถ้าตกเข้าไปในที่มืดมิดมากมาย แสงสว่างน้อย
ก็จะไม่เพียงพอจะเห็นอะไรๆ ได้ถนัดชัดเจน
การมีแสงสว่างมากจะช่วยให้รอดพ้นจากการสะดุดหกล้มลงเหวลงคู
หรือตกเป็นเหยื่อของสัตว์ร้ายจนถึงตายถึงเป็น
อานุภาพของความดีหรือบุญกุศลนั้นเป็นอัศจรรย์จริงเชื่อไว้ดีกว่าไม่เชื่อ
และเมื่อเชื่อแล้วก็ให้พากันแสวงหาอานุภาพของความดีหรือของบุญกุศล
ให้เห็นความอัศจรรย์ด้วยตนเองเถิด
ที่จริงนั้นใจบริสุทธิ์ผ่องใส
กิเลสเข้าจับทำให้สกปรกไปตามกิเลส
ปล่อยให้กิเลสจับมากเพียงไรใจก็สกปรกมากขึ้นเพียงนั้น
นำกิเลสออกเสียบ้างใจก็จะลดความสกปรกลงบ้าง
นำกิเลสออกมากใจก็ลดความสกปรกลงมาก
นำกิเลสออกหมดสิ้นเชิงใจก็บริสุทธิ์สิ้นเชิง
เป็นสภาพใจที่แท้จริง มีความผ่องใส
เมื่อใจกับความสกปรกหรือกิเลสเป็นคนละอย่างไม่ใช่อย่างเดียว
อันเดียวกันทุกคนจึงสามารถจะแยกใจของตนให้พ้นจากกิเลสได้
คือสามารถจะนำกิเลสออกจากใจได้
การจะทำให้ใจเป็นสุขผ่องใสนั้นไม่มีใครจะทำให้ใครได้
เจ้าตัวต้องทำของตัวเองวิธีทำก็คือ
เมื่อเกิดโลภโกรธหลงขึ้นเมื่อใดให้พยายามมีสติรู้ให้เร็วที่สุด
และใช้ปัญญายับยั้งเสียให้ทันท่วงที อย่าปล่อยให้ช้า
เพราะจะเหมือนไฟไหม้บ้านยิ่งดับช้าก็ยิ่งดับยากและเสียหายมากโดยไม่จำเป็น
(มีต่อ)
