วันนี้ขออนุญาตนำเรื่องน่าคิดมาฝาก
โดยผมได้ช่วยแปลให้พออ่านกันได้ ตามทิฐิของผม
กะว่าเอาพออ่านแล้วไปได้นะครับ ไม่ได้แปลแบบวิชาการ
ถือว่าอ่านเล่นๆเอาสาระสำคัญก็แล้วกัน






ช่วยแปล - ท่านเป็นนักปริยัติทรงพระไตรปิฏกมานานมาก นานจริงๆ
นานขนาดว่าได้เป็นผู้ทรงพระไตรปิฏกในกาลที่มีพระพุทธเจ้ามาแล้ว
ถึง 7 พระองค์ !!!! )



(ช่วยแปล - พระพุทธเจ้าดำริว่า พระรูปนี้ แม้ฉลาดมากเพียงใด แต่เอาตัวไม่รอด
ไม่พ้นจากทุกข์ได้ จึงทรงดำริว่าจะทรงทรมานด้วยการแกล้งให้พระโปฐิละเกิดสังเวชตนเอง)



ช่วยแปล- พระโปฐิละมีชื่อของตัวเองอยู่แล้ว
แต่พระพุทธเจ้าดำริว่าจะทรงทรมาน จึงเรียกท่านว่า โปฐิละ ซึ่งแปลว่าใบลานเปล่า
เปรียบเทียบสมัยนี้ก็คล้ายๆว่าเป็นเหมือนกระดาษจดพระไตรปิฏก จดเรื่องราวมากมาย เช่นนิพพาน แต่ตัวกระดาษนั้นไม่สามารถจะนิพพานได้ คือรู้หมดทุกอย่าง แต่เอาตัวไม่รอด

เวลาท่านโปฐิละมาเฝ้าพระพุทธเจ้า พระองค์จะเรียกท่านว่า
"คุณใบลานเปล่า คุณใบลานเปล่า" จะมาจะไปอะไร พระพุทธเจ้าก็จะเรียกท่านว่า "คุณใบลานเปล่า" เสมอๆ เพื่อให้ท่านโปฐิละเกิดความสังเวชในตนขึ้นให้ได้




แล้วก็ได้ผล พระโปฐิละท่านเกิดสังเวชจริงๆ
ว่าเราอุตส่าห์ทรงพระไตรปิฏก เป็นครูบาร์อาจารย์ สอนคนตั้งมากมาย
พระศาสดายังตรัสเรียกว่าคุณใบลานเปล่าอยู่เนืองๆ
นี่คงเป็นเพราะเราไม่มีคุณวิเศษ เช่นไม่มีฌาน เป็นแน่แท้
ก็เลยตัดสินใจเข้าป่าไปแสวงหาสิ่งนั้นให้จงได้



- ท่านไปหาใครให้สอนท่าน ก็ไม่มีใครสอนท่านได้ เพราะมานะท่านมาก
แม้ไปหาพระอรหันต์ พระเถระ ก็ไม่มีใครจะสามารถสอนท่านได้
จึงได้ออกอุบายให้ท่านไปเรียนกับเณรน้อย 7 ขวบ
กล่าวคือ ถ้าท่านยอมแม้กระทั้งไปขอให้เณรบวชใหม่อายุ 7 ขวบสอนให้
ก็แสดงว่าท่านโปฐิละยอมลดมานะลงแล้ว อยากจะรู้จริงๆ









พระโปฐิละท่านหมดมานะจริงๆ ยอมแล้ว สิโรราบแล้ว
ถึงกับกล่าวว่า ถ้าเณรสั่งให้กระโดลงไปในกองไฟ ท่านก็ยินดีจะทำตามเลยทีเดียว


-เณรก็ฉลาด อยากทดสอบดู
จึงแกล้งทดสอบพระเถระด้วยการสั่งให้เดินลงไปในคลอง
จีวรของท่านโปฐิละซึ่งเป็นพระเถระ มีราคามาก จึงแกล้งสั่งท่านให้เดินลงน้ำ
เพื่อทดสอบดูว่า จะทำตามทุกอย่างจริงหรือไม่



- แล้วท่านก็เดินลงน้ำในบัด now ทันที ไม่มีอิดออด
เณรเห็นดังนั้นแล้ว พอชายจีวรแตะน้ำเท่านั้นแหละ ก็ห้ามท่านโปฐิละไว้
เพราะเณรได้ทดสอบแล้ว และเณรก็ไม่ใจร้ายขนาดจะให้ท่านลงคลองไปทั้งตัว



- แล้วเณรก็ให้กรรมฐานทันที
คือให้ทำสมาธิจดจ่ออยู่ในแต่ที่จิตของตน แล้วท่านโปฐิละจะทราบเอง


- แต่ด้วยความที่ยังมีมานะอยู่บ้าง ท่านก็บอกเณรว่า
พอแล้ว พูดแค่นั้นพอ จะลงมือทำแล้ว




- พระพุทธเจ้าก็เล็งตาทิพย์มาดูแล้วตรัสสอนกรรมฐาน
ดังพระคาถาว่า








อันนี้ บทแก้อรรถกาถา





เื่มื่อพระพุทธเจ้าตรัสจบ พระโปฐิละก็ "ตั้งอยู่ในพระอรหัตแล้ว"
แต่จะแปลว่า"กำลังเข้าสู่กระบวนการ" สำเร็จพระอรหันต์
หรือจะแปลว่า "สำเร็จกระบวนการแล้ว" ก็ไม่ทราบได้นะ

แต่เอาว่าท่านสำเร็จอรหันต์ในที่สุด

สาธุค่ะ...คุณน้อง



"...บวชต้องมี สัพพะ ทุกขะนิสสะระณะ นิพพานัสสะ สัจฉิ กะระนัตถายะ
บวชมาแล้ว ต้องรู้จักทำให้แจ้งในธรรมคำสอนที่พระองค์ทรงประกาศ
ทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน

ถึงแม้ว่าไม่ถึงพระนิพพาน
ก็มีความพากเพียรพยายามปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ
จึงจะสมศักดิ์ศรี ของผู้ที่บวชมาในพระพุทธศาสนา"



(ที่มา : คัดลอกบางตอนมาจาก ศิษย์พระพุทธเจ้า ใน "รักษ์วงศ์กรรมฐาน"
โดย พระราชสังวรญาณ (หลวงพ่อพุธ ฐานิโย), หน้า ๑๔)