จั บ กั บ ว า ง
พระราชวุฒาจารย์ (หลวงปู่ดูลย์ อตุโล)
วัดบูรพาราม อ. เมือง จ.สุรินทร์
นักศึกษาธรรมะ และนักปฏิบัติธรรมะ มีสองประเภท
ประเภทหนึ่ง ศึกษาปฏิบัติเพื่อเข้าถึงความพ้นทุกข์อย่างแท้จริง
ประเภทที่สอง ศึกษาปฏิบัติเพื่อจะอวดภูมิกัน
ถกเถียงกันไปวันหนึ่งๆ เท่านั้น
ใครจำตำราหรืออ้างครูบาอาจารย์ได้มาก
ก็ถือว่าตนเป็นคนสำคัญ
บางทีเข้าหาหลวงปู่
แทนที่จะถามธรรมะข้อปฏิบัติจากท่าน
ก็กลับพ่นความรู้ความจำของตน
ให้ท่านฟังอย่างวิจิตรพิสดารก็มีไม่น้อย ฯ
แต่สำหรับหลวงปู่นั้นทนฟังได้เสมอ
เมื่อเขาจบลงแล้วยังช่วยต่อให้หน่อยหนึ่งว่า
“ผู้ใดหลงใหลในตำราและอาจารย์ ผู้นั้นไม่อาจพ้นทุกข์ได้
แต่ผู้ที่จะพ้นทุกข์ได้ต้องอาศัยตำราและอาจารย์เหมือนกัน”
(ที่มา : บันทึกพระธรรมเทศนา ของ พระราชวุฒาจารย์ (หลวงปู่ดูลย์ อตุโล),
รวบรวมและบันทึกไว้โดย พระโพธินันทมุนี วัดบูรพาราม อ.เมือง จ.สุรินทร์, หน้า ๔๕)
