อ ยู่ เ ย็ น เ ป็ น สุ ข หรือ อ ยู่ ร้ อ น น อ น ทุ ก ข์
ความชอบใจ ความสุขใจของเราเป็นสิ่งที่บังความทุกข์ไว้
เราไม่รู้สึกจนกว่าเรา ไม่ชอบใจ
ความอยู่เย็นเป็นสุขก็เปลี่ยนเป็นเราอยู่ร้อนนอนทุกข์แทนไป
จนกว่า จะคิดได้ และคิดดี
ความสงบแห่งจิตใจเริ่มได้ด้วยปลายนิ้ว
จุดหนึ่งที่สงบจะเติมทุกส่วนของชีวิตให้สงบไปด้วย
ความสงบหรือความพร้อมที่จะปฏิบัติธรรม
ไม่ได้ขึ้นอยู่กับสิ่งภายนอก
แต่ขึ้นอยู่กับ ศรัทธาในจิตใจของตน
นี่แหละคือ การปฏิบัติธรรม
จิต กับ อารมณ์ ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน
จิตเป็นที่เกิดของอารมณ์สำหรับคนทั่วๆ ไป
จิตกับอารมณ์ปนกันไปหมด
จิตเป็นไปตามเหตุการณ์ภายนอกอยู่ตลอดเวลา
เหมือนหุ่นที่เขาเชิด เขาว่าดีก็ดีใจ เขาว่าไม่ดีก็เสยใจ ไม่มีความอิสระ
จิตกับอารมณ์จึงเหมือนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
ถ้าเราฝึกจิตให้มันสงบ มันจะค่อยๆ แยกจิตออกจากอารมณ์เอง
ธรรมต้องอาศัยอยู่กับโลก ไม่มีโลก ธรรมก็อยู่ไม่ได้
ผู้เห็นธรรมรู้ธรรม ก็คือผู้มารู้เห็นโลกตามความเป็นจริง
แล้วเบื่อหน่ายคลายจากโลกไปเอง
ที่เรามักจะมีความทุกข์มาก
ก็เพราะเรามีความหวังที่ขาดเหตุผล
คือไม่รู้จักสิ่งที่เป็นไปได้ และสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ สิ่งนี้ควร สิ่งนี้ไม่ควร
หรือคิดว่า เราเป็นคนอย่างนั้น เป็นคนอย่างนี้
เขาทำผิดก็เรื่องของเขา อย่าให้มันร้อนถึงเรา
คนอื่นแบกอย่าไปหนักแทนเขา คนเรายอมไม่เป็นก็เย็นไม่ได้
(ที่มา : คนเหนือคน : โครงการพบกันครึ่งทาง
พิมพ์ที่โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๕๐, หน้า ๖๒-๖๓)
