..............................................................

นักเดินทางที่ดีต้องมีเพื่อนเดินทางที่สามารถเป็นกำลังใจต่อกัน
คอยช่วยแบ่งเบาภาระสุขทุกข์ที่เกิดขึ้นระหว่างทางเดิน
แต่จะมีสักกี่คนที่ยอมลำบากกับเรา
คำว่า “เพื่อนดี” มีควาหมายต่อทุกชีวิต
แม้นกน้อยที่เหินเวหาได้ ยังต้องมีเพื่อนดี การมีเพื่อนดี
แม้เพียงหนึ่งก็พอแล้วสำหรับชีวิตนี้ เพื่อนในยามยากมีความหมายต่อชีวิตมาก
เราอาจดีใจว่าตนมีเพื่อนมาก แต่ต้องดูว่าเกิดขึ้นในยามใด

..คนโบราณได้พูดไว้ว่า เพื่อนที่พบในคราวกินเลี้ยงต้องดูนาน
แต่เพื่อนที่พบในคราววิกฤตคือเพื่อนแท้ของชีวิต….

ทางเดินของแต่ละชีวิตแตกต่างกันมาก
จริงอยู่ แม้จะเดินตามรอยเท้ากันไป แต่ชีวิตเรากับชีวิตเขาย่อมต่างกัน
เพราะใจเรากับใจเขาต่างกัน ทุกชีวิตเป็นอิสระในตัว แต่ต้องพึ่งพิงซึ่งกันและกัน
แม้รู้แน่ว่า มีเพื่อนเดินทางสร้างชีวิตแล้ว
เรายังต้องจำใส่ใจอีกอย่างคือ หนึ่งชีวิตแต่สองใจ
จงระมัดระวังอย่าให้เกิดการทะเลาะวิวาทขาดมิตรภาพต่อกัน
ให้มองเขามองเราอย่างเห็นอกเห็นใจ
..จงยอมทะเลาะต้นทาง ดีกว่าอับปางกลางทะเลหลวง..
กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญยิ่งต่อนักเดินทาง เราอาจเคยท้อแท้ เราอาจเคยล้มเหลว
แต่ก็ขอให้ลุกขึ้นยืนตระหง่าน ก้าวเดินหน้าต่อไปด้วยกำลังใจเข้มแข็ง …

......................................................

อนุโมทนาสาธุด้วยครับ