ปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธิ
"วิปัสสนาอันถึงที่สุดด้วยอำนาจของญาณ ๘ [ตั้งแต่อุทยัพพยญาณถึงสังขารุเปกขา-
ญาณ] และญาณที่ ๙ [สัจจานุโลมญาณ] เรียกว่า ปฏิปทาญาญาณทัศนะ"
"ผู้มีปัญญาโปรดทราบญาณ ๘ ในเรื่องนี้ คือ ญาณ ๘ เหล่านี้อันได้แก่ อุทยัพ-
พยญาณที่รู้เห็นความเกิดดับอันหมดจดพ้นจากอุปกิเลสแล้ว ภังคญาณที่รู้เห็นความความดับ ภย-
ญาณที่รู้เห็นว่าน่ากลัว อาทีนวญานที่รู้เห็นว่ามีโทษ นิพพิทาญาณที่รู้เห็นว่าน่าเบื่อหน่าย
มุจจิตุกัมยตาญาณที่เป็นความต้องการจะพ้นไป ปฏิสังขาญาณที่พิจารณาซ้ำอีก และสังขารุ-
เปกขาญาณที่วางเฉยในสัญขาร พร้อมทั้งญาณที่ ๙ คืออนุโลมญาณอันชื่อว่าสัจจานุโลมญาณ
(ญาณคล้อยตามสัจจะ)
ภิกษุผู้ปรารภความเพียรปราถนาจะยังสัจจานุโลมญาณให้สำเร็จ พึงเจริญความเห็นๆ
ในญาณทั้ง ๘ เหล่านี้ตั้งแต่อุทยัพพยญาณเป็นต้นไป"
"เมื่อนักปฏิบัติบำเพ็ญเพียรในญาณทั้ง ๘ นั้นตามลำดับโดยเนื่องด้วยอนิจจลักษณะ
เป็นต้นแล้ว รู้เห็นสังขารทั้งหลายว่าไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา วุฏฐานคามินีวิปัสสนา
อันแก่กล้าย่อมเกิดขึ้นด้วยอำนาจของญาณทั้ง ๘ วุฏฐานคามินีวิปัสสนานี้ได้ชื่อว่า สัจจา-
นุโลมญาณ"
[วุฏฐานคามินี คือ วิปัสสนาเป็นครื่องบรรลุมรรค หมายถึง สังขารุเปกขาญาณเบื้องปลาย
และอนุโลมญาณที่เกิดก่อนมรรคจิต]
| ไฟล์แนป: |
|
received_1350895769760240.jpeg [ 357.39 KiB | เปิดดู 356 ครั้ง ] |