ความหมดจดแห่งจิต
ในขณะเริ่มต้นเจริญวิปัสสนาภาวนา พลังสมาธิยังมีกำลัง
อ่อนอยู่จิตจึงซัดส่ายไปมา เมื่อจิตเกิดความฟุ้งซ่าน ก็ให้กำหนดรู้
ความฟุ้งซ่าน เมื่อกำหนดรู้สภาวะฟุ้งซ่านซ้ำๆ อยู่อย่างนี้ กำลัง
ของสมาธิก็จะค่อย ๆ แก่กล้าขึ้น และจิตเองก็จะแนบอยู่กับอารมณ์
กรรมฐานที่กำหนดโดยไม่ซัดส่ายออกไปหาอารมณ์อื่น บางขณะ
อาจมีความนึกคิดแทรกเข้ามาพึงกำหนดรู้ให้ทัน ต่อมาก็จะคุ้นเคย
กับการกำหนดรู้สภาวธรรมการคิด และในทันทีที่รู้ตัวว่ากำลังคิดอยู่
ให้หยุดคิดตามเรื่องที่คิด แล้วกลับมากำหนดรู้สภาวะพองยุบของ
ท้อง เมื่อถึงตอนนี้ก็จะเริ่มเข้าใจได้ว่า จิตที่กำหนดรู้อารมณ์ใน
ปัจจุบันอยู่นั้น เกิดขึ้นต่อจากจิตที่กำหนดรู้อารมณ์ไนอดีต และก็
จะมีจิตที่กำหนดรู้อารมณ์ในขณะต่อไปเกิดขึ้นตามมา จิตที่มีสมาธิ
แนบแน่นอยู่กับอารมณ์กรรมฐาน ในแต่ละขณะอย่างเต็มที่เช่นนี้
เรียกว่า จิตตวิสุทธิ คือ ความหมดจดแห่งจิต
| ไฟล์แนป: |
|
1635533741-1635533740566-removebg-preview.png [ 102.31 KiB | เปิดดู 2435 ครั้ง ] |
