คำอธิบายวิธีเจริญทิพพจักขุญาณ
[๔๐๒) กุลบุตรผู้เริ่มบำเพ็ญเพียรต้องการจะเห็นตามที่ก ล่าวมานี้ พึงทำปาทกฌานอันเป็น
พื้นฐานของอภิญญาที่มีกสิณเปินอารมณ์ ในกสิณ ๘ อย่าง"* ให้ควรแก่การน้อมนำจิตโดย
ประการทั้งปวง (คือ การฝึกจิตตัวยวิธี ๑๔ อย่าง มีจิตประกอบคัวยองค์ ๘ และทำเหตุเกิด ๔
บาทฐาน ๔ เหตุย่อย ๘ และมูลเหตุ ๑๖ ให้สำเร็จ"*#แล้วทำกสิณหนึ่งใน ๓ ชนิดเหล่านี้ คือ
เตโชกสิณ โอทาตกสิณ และอาโลกกสิณให้ใกล้!ต่อการเกิดขึ้นของทิพพจักขุญาณ"*] พึงขยาย
(กสิณรับเอาอารมณ์ของอุปจารฌานแล้วพึงหยุดไว้ ดวามหมายคือ ไม่ต้องทำให้อัปปนาเกิดขึ้น
ในกสิณอารมณ์ที่ขยายแล้วนั้น
ถ้าเธอทำให้อัปปนาเกิดขึ้น อารมณ์นั้นจะเป็นที่อาศัยของปาทกฌาน (คือ รับปาทก-
ฌานเป็นอารมณ์ "**]ไม่เป็นที่อาศัยของบริกรรม และอาโลกกสิณเท่านั้นดีเลิศที่สุดในกสิณ ๓
อย่างเหล่านี้ ดังนั้น พึงยังอาโลกกสิณนั้นหรือกสิณอื่นจากนี้ให้เกิดขึ้นตามวิธีที่ได้มากล่าวแล้ว
ในกสิณนิทเทส แล้วหยุดอยู่ในระดับอุปจารสมาธิก่อนจึงขยายออกไป (เพราะปฏิภาคนิมิดเกิด
ร่วมกับอุปจารฌาน"] พึงทราบวิธีขยายปฏิภาคนิมิตของกสิณนั้นตามวิธีที่กล่าวมาแล้วใน
กสิณนิทเทสนั้นเอง
เธอจะพึงดูรูปได้ภายในสถานที่ซึ่งถูกขยายแล้ว (ไม่คูรูปภายนอก เพราะการดูรูปภาย-
นอกเป็นเหตุให้จิตชัดส่าย"*แต่เมื่อเธอดูรูปอยู่ วาระของบริกรรม(คืออุปจารณานที่มีกสิณตาม
ที่กล่าวไว้เป็นอารมณ์ "* ย่อมผ่านพันไป ดังนั้น แสงสว่างจึงหายไป เมื่อแสงสว่างนั้นหายไป
เธอจึงไม่เห็นรูป (เพราะทั้งสองอย่างนั้นคือการเห็นรูปที่มีได้ด้วยอาโลกกสิณและอาโลกกสิณที่มีได้
ด้วยอำนาจบริกรรม ย่อมมีไม่ได้โดยปราศจากบริกรรม"
ลำดับนั้นเธอต้องเข้าปาทกฌานซ้ำแล้วซ้ำเล่าแล้วออกจากฌานนั้นแล้วแผ่แสงสว่าง
เนตติปกรณ์/411
| ไฟล์แนป: |
|
png_yoga_61427.png [ 254.07 KiB | เปิดดู 987 ครั้ง ] |