๓๕๓
ข้อที่ว่า พระโสดบันผู้ถึงพร้อมด้วยมรรค จะพึงปลงชีวิตมารดา บิดา
หรือพึงทำการฆ่าด้วยมือและเท้า มิใช่ฐานะที่จะมีได้ ปุถุชนพึงปลงชีวิต
มารดา บิดา หรือทำการฆ่าด้วยมือและเท้า เป็นฐานะที่มีได้
โดยประการนี้ ข้อที่ว่า พระโสดาบัน ปลงภิกษุผู้เป็นพระอรหันต์จากชีวิต
พึงทำลายสงฆ์ก่อให้เกิดความร้าวฉานในสงฆ์ ไม่ใช่ฐานะที่จะมีได้ แต่ปุถุชน
ทำความร้าวฉานในพระสงฆ์ย่อมมีได้
ข้อที่ว่าพระโสดาบันถึงพร้อมด้วบมรรค มีจิตคิดประทุษร้ายพระตถาคต
พึงยังโลหิตให้ห้อขึ้น หรือมีจิตประทุษร้ายทำลายพระสถูปของตถาคต
ผู้ปรินิพพานแล้ว มิใช่ฐานะที่จะมีได้ แต่ปุถุชน อยู่ในฐานะที่จะมีได้
ข้อที่ว่าพระโสดาบันผู้ถึงพร้อมด้วยมรรค พึงยึดมั่นศาสดาอื่นโดยมีชีวิตเป็นเหตุ
มิใช่ฐานะที่จะมีได้ แต่ปุถุชนย่อมมีฐานะที่จะมีได้
ข้อที่ว่าพระโสดาผู้ถึงพร้อมด้วยมรรค พึงแสวงหาผู้ควรรับทักษิณาอื่น
จากพระศาสดานี้ มิใช่ฐานะที่จะมีได้ปุถุชนแสวงหาผู้ควรรับทักษิณาอื่น
จากพระศาสดานี้ เป็นฐานะที่จะมีได้ พระโสดาบันถึงพร้อมด้วยมรรค
พึงเชื่อถือความดีงาม ด้วยมงคล ตื่นข่าว มิใช่ฐานะที่จะมีได้
ข้อที่ว่าปุถุชนเชื่อถือความดีงามด้วยมงคลตื่นข่าว ย่อมมีฐานะที่จะมีได้
| ไฟล์แนป: |
|
dd862a42ef7a55ca78537d261021e99a.png [ 851.52 KiB | เปิดดู 559 ครั้ง ] |