ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ! บุคคล ๒ ประเภทเหล่านี้
ย่อมกล่าวตู่(หาความ) ตถาคต คือบุคคลผู้คิดประทุษร้าย
มีโทสะในภายใน ๑ ผู้มีศรัทธา กล่าวตู่ ด้วยถือเอาความมาผิด* ๑
ดูก่อนภิกษุทั้งหลายบุคคล ๒ ประเภทเหล่านี้แล ย่อมกล่าวตู่ตถาคต

ทุกนิบาต อังคุตตรนิกาย ๒๐/๗๘

_________________________________________________________________________________________________________
*๑ แสดงให้เห็นว่า ผู้ให้ร้ายพระพุทธเจ้า ไม่จำเป็นที่ต้องโกรธ หรือเกลียดชังเท่านั้น ผู้เคารพนับถือมีศรัทธานั่นแหละ ถ้าเรียนมาผิด ทรงจำมาผิด ด้วยความเข้าใจผิดนั้น เป็นไปในทางให้ร้ายได้เหมือนกัน

ภิกษุผู้ทรงอภิธรรมชื่อว่าพระธรรมกถึก
จริงอยู่ ได้ยินว่า ภิกษุผู้ทรงพระอภิธรรมเท่านั้น
ชื่อว่าพระธรรมกถึก นอกจากนี้แม้กล่าวธรรม
ก็ไม่ใช่เป็นพระธรรมกถึก เพราะเหตุไร เพราะว่า
ภิกษุผู้ไม่ทรงพระอภิธรรมเหล่านั้นเมื่อกล่าวธรรม
ย่อมกล่าวลำดับกรรม ลำดับวิบาก กำหนด รูป อรูป ลำดับธรรมให้สับสน

ส่วนภิกษุผู้ทรงพระอภิธรรมย่อมไม่ให้ลำดับธรรมสับสน
เพราะฉะนั้น ภิกษุผู้ทรงพระอภิธรรม จะกล่าวธรรมหรือมิได้กล่าวก็ตาม
แต่ในเวลาที่เธอถูกถามปัญหาแล้วก็จักกล่าวแก้ปัญหานั้นได้
พระศาสดาทรงหมายถึงคำนี้ว่า ภิกษุผู้ทรงพระอภิธรรมนี้
เท่านั้น ชื่อว่าเป็นพระธรรมกถึกอย่างยิ่ง ดังนี้ จึงทรงประทาน
สาธุการแล้วตรัสว่า โมคคัลลานะกล่าวดีแล้ว ดังนี้.

ผู้คัดค้านพระอภิธรรมชื่อว่า ทำลายชินจักร
บุคคลเมื่อคัดค้านพระอภิธรรม ชื่อว่า ย่อมให้การ
ประหารในชินจักรนี้ ย่อมคัดค้านพระสัพพัญญุตญาณ ย่อม
หมิ่นเวสารัชชญาณของพระศาสดา ย่อมขัดแย้งบริษัท
ผู้ต้องการฟัง ย่อมผูกเครื่องกั้นอริยมรรค จักปรากฏในเภท
กรวัตถุ ๑๘ อย่าง อย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นผู้ควรแก่อุกเขปนิยกรรม
นิยสกรรม ตัชชนียกรรม เพราะทำกรรมนั้น จึงควรส่งเธอไป
ว่า เจ้าจงไป จงเป็นคนกินเดนเลี้ยงชีพเถิด ดังนี้.